________________
मुनिकुमुदचन्द्रिका टीका, द्वारावत्या विनाशविषये कृष्णारिष्टनेम्योः संवादः १३७ इति-हे कृष्ण ! इत्युक्त्वा 'अरहा अरिहनेमी कण्हं वासुदेवं एवं वयासी' अर्हन् अरिष्टनेमिः कृष्णं वासुदेवम् एवमवदत्-‘एवं खलु कण्हा ! इमीसे बारवईए गयरीए' एवं खलु हे कृष्ण ! अस्या द्वारावत्या नगर्याः 'दुवालसजोयणायामाए नवजोयण जाव पञ्चक्खं देवलोगभूयाए' द्वादशयोजनायामाया नवयोजनयावत्-प्रत्यक्ष देवलोकभूतायाः द्वादशयोजनपर्यन्तं लम्बायमानाया नवयोजनपर्यन्तं विस्तृतायाः स्वर्गतुल्याया अस्या द्वारावत्या नगर्याः 'सुरग्गिदीवायणमूलए' सुराग्निद्वैपायनमूलकः-सुराग्निद्वैपायनाः-सुरामदिरा, अग्निः अनलः, द्वैपायन ऋषिविशेषः, एते मूलं कारणं यस्मिन् सः, मुराग्निद्वैपायननिमित्त इत्यर्थः विनाशः विध्वंसो भविष्यति । यदुवंशिनां सुरापानेन, द्वैपायनऋषेरपराधेन, निदानवशादग्निकुमारदेवतयोत्पन्नद्वैपायनऋषिकृताग्निवर्षणेन चैतत्कारणत्रयेण द्वारकाया विनाशो भविष्यतीति भावः ॥ सू० २॥
॥ मूलम् ॥ तए णं कण्हस्स वासुदेवस्स अरहओ अरिट्रनेमिस्स अंतिए एयमदं सोचा अयमेयारूवे अज्झथिए ४ समुप्पन्नेधन्ना णं ते जालि-मयालि-उवयालि-पुरिससेण-वारिसेणपज्जुन्न-संब-अणिरुद्ध-दढनेमि- सच्चनेमिप्पभियओ कुमारा, जे णं चिच्चा हिरणं जाव परिभाएत्ता अरहओ अरिटुनेमिस्स अंतियं मुंडा जाव पवइया, अहण्णं अधन्ने अकयपुण्णे रज्जे य जाव अंतेउरे य माणुस्सएसु य कामभोगेसु मुच्छिए नो संचाएमि अरहओ अरिट्रनेमिस्स अंतिए जाव पव्वइत्तए । कण्हाइ ! अरहा अरिहनेमी कण्हं वासुदेवं एवं वयासी-से नूणं कण्हा! तव अयं अज्झथिए ४ समुप्पन्ने-धन्ना णं ते देवलोक समान इस द्वारका नगरीका विनाश मदिरा, अग्नि
और द्वैपायन ऋषि के क्रोध के कारण होगा ॥ सू० २ ॥ બાર યેજન લાંબી, નવ જન પહોળી તથા પ્રત્યક્ષ દેવલોકના સમાન આ દ્વારકાનગરીને विनाश महरा, म भने द्वैपायन ऋषिन धना ॥२२ थरी. (सू० २)
શ્રી અન્નકૃત દશાંગ સૂત્ર