________________
मुनिकुमुदचन्द्रिका टीका, गजसुकुमालस्य दीक्षाग्रहणविचारः
॥ टीका ॥
'ar i' इत्यादि । 'तर णं' ततः खलु = कृष्णस्य गमनानन्तरं खलु 'से यसुकुमाले कुमारे' स गजसुकुमाल : कुमार:, ' अरहओ अरिनेमिस्स अंतिर धम्मं सोचा ' अर्हतोऽरिष्टनेमेः अन्तिके धर्म श्रुखा, 'जं नवरं' यो विशेषः स उच्यते--अम्मापियरं आपुच्छामि' अम्बापितरौ आपृच्छामि, 'जहा मेहे' यथा मेघः यथा मेघो धर्मं श्रुत्वा भगवन्तमेवं न्यवेदयत्- हे भदन्त ! मातापित्रोरनुमतिमादाय भवदन्तिके प्रवज्यां ग्रहीतुमिच्छामि, एवमयपि कुमारो न्यवेदयत्, 'णवरं' विशेषश्चायम् - 'महिलियावज्जे जात्र वड्द्रियकुले' महिलिकावर्जो यावद् वर्धितकुल:- मेघवदयमपि कुमारो भगवतः समीपात्प्रतिनिवृत्तो मातापितृभ्यां निवेदिताऽखिलनिजाभिप्रायो दीक्षाग्रहणाय तदाज्ञां प्रार्थयामास, अनन्तरं ज्ञाततदभिप्रायौ मातापितरौ एवमुक्तवन्तौ - हे वत्स ! त्वं साम्प्रतं 'महिलियावज्जे' महिलिकावर्जः - अकृतविवाहोऽसि, अतो विवादं कृत्वा सांसारिकभोगविलासान् भुञ्जानः 'जाव वडियकुले' यावदुवर्धितकुल:- वर्धितं सन्तानोत्पत्या कुलं येन स तथाभूतः प्रवज्यां गृहाणेति । तए णं से कण्हे वासुदेवे' ततः परन्तु गजसुकुमाल को भगवान् अरिष्टनेमि की वाणी सुनकर वैराग्य उत्पन्न हो गया । बाद उन्होंने हाथ जोड कर भगवान से निवेदन किया कि - हे भदन्त ! मैं अपने माता-पिता से पूछकर आपके समीप प्रव्रज्या (दीक्षा) ग्रहण करूँगा । इस प्रकार मेघकुमार के समान भगवान को निवेदन करके अपने घर आये और वहाँ उन्होंने माता-पिता के समक्ष अपना अभिप्राय प्रगट किया। माता-पिता ने उनकी दीक्षा की बात सुनकर उनसे कहाहे वत्स ! तुम्हारा अभी विवाह भी नहीं हुआ है और तुम वर्धितकुल नहीं हो । इसलिये पहले तुम विवाह करो; बाद में
८९
પરન્તુ ગજસુકુમાલને ભગવાન અરિષ્ટનેમિની વાણી સાંભળી વૈરાગ્ય ઉત્પન્ન થયું. આથી તેમણે હાથ જોડી ભગવાનને નિવેદન કર્યું. કે—હ ભદન્ત ! હું મારા માતાપિતાને પૂછીને આપની પાસે દીક્ષા ગ્રહણુ કરીશ. એ પ્રકારે મેઘકુમારની પેઠે ભગવાનને નિવેદન કરી પેાતાને ઘેર આવ્યા, અને માતપિતાને પોતાના અભિપ્રાય કહી સ ંભળાવ્યેા. માતાપિતા તેની દીક્ષાની વાત સાંભળી તેને કહ્યું:—
હે વત્સ ! તમારા હજી વિવાહુ પણ થયા નથી અને હજી તમે વંશવૃદ્ધિ કરી નથી માટે તમે વિવાહ કરો. સંતાન થયા પછી તમારે ભાર તેને સોંપી દીક્ષા
શ્રી અન્તકૃત દશાંગ સૂત્ર
