________________
मुनिकुमुदचन्द्रिका टीका, अनन्तसेनादीनां सारणस्य च वर्णनम् ४५
॥ मूलम् ॥ जइ णं भंते ! उक्खेओ सत्तमस्स । तेणं कालेणं तेणं समएणं वारवईए जहा पढमे, नवरं वसुदेवे राया, धारिणी देवी, सीहो सुमिणे, सारणे कुमारे, पण्णासओ दाओ, चोदस पुवाइं, वीसं वासाइं परियाओ, सेसं जहा गोयमस्स जाव सेत्तंजए सिद्धे । सत्तमं अज्झयणं समत्तं ॥ सू० ६ ॥
॥ टीका ॥ 'जइ णं भंते' इत्यादि । 'यदि खलु भदन्त' इत्यादिः 'उक्खेओ सत्तमस्स'उत्क्षेपका पारम्भवाक्यं सप्तमस्य सप्तमस्याध्ययनस्य विज्ञेयः । तस्मिन् काले तस्मिन् समये द्वारावत्यां नगर्याम् , 'जहा पढमे' यथा प्रथमे= यथा प्रथमे वर्गे द्वारावतीवर्णनं तथैवात्रापि ज्ञातव्यम् । 'नवरं' विशेषस्तु, वसदेवो राजा धारिणी देवी-धारिणी नाम वसुदेवस्य राज्ञी आसीत, तया सिंहः स्वप्ने दृष्टः । 'सारणे कुमारे' सारणः कुमारः धारिण्या देव्याः सारणो संलेखना के द्वारा सिद्ध हुए छ अध्ययन पूरे हुए ॥ सू० ५ ॥
_ 'जह णं भंते' इत्यादि सातवें अध्ययन का प्रारम्भ वाक्य है । अर्थात् जैसे पूर्व अध्ययनों में जम्बूने जिस क्रम से प्रश्न किया था और आर्य सुधर्मा ने जिस प्रकार जम्बू से कहा था, उसी प्रकार इस अध्ययन के आदिमें समझना चाहिये ।
हे जम्बू ! उस काल उस समय द्वारका नगरी में वसुदेव नाम के राजा थे, धारिणी नामकी रानी थी। उसने एक समय स्वप्न में सिंह को देखा। उसे एक पुत्र उत्पन्न हुआ। जिसका नाम 'सारणकुमार' रखा गया । सारणकुमार ने बहत्तर कलाओंका શત્રુંજય પર્વત પર આરોહણ કરી માસિક સંલેખનાદ્વારા સિદ્ધ થયા. છ અધ્યયન पूरा थयां. (सू० ५)
'जाणं भंते' या सातमा अध्ययननु प्रारमवाय छे. अर्थात् रेम પૂર્વ અધ્યયનમાં જ—એ જે ક્રમથી પ્રશ્ન કર્યા હતા તથા આર્ય સુધર્માસ્વામીએ જે પ્રકારે જખૂને કહ્યું હતું તે પ્રકારેજ આ અધ્યયનના આદિમાં સમજવું જોઈએ.
તે કાલે તે સમયે દ્વારકા નગરીમાં વસુદેવ નામે રાજા રહેતા હતા. ધારિણી નામે તેમની એક રાણી હતી. તેણે એક વખત સ્વપ્નમાં સિંહને છે. તેને એક पुत्र उत्पन्न यो, मेनु नाम 'सारण कुमार' भ्यु. सा२९ मारे मांतर ४ामार्नु
શ્રી અન્નકૃત દશાંગ સૂત્ર
