________________
॥ चतुर्थाध्ययनम् ॥ सम्पति चतुर्थाध्ययनमारभ्यते-'उक्खेवओ चउत्थसे'त्यादि ।
मूलम्-उक्खेवओ चउत्थस्स अज्झयणस्त । एवं खलु जंबू ! तेणं कालेणं तेणं समएणं वाणारसी नामं नयरी, कोहए चेइए, जियसत्तू राया, सुरादेवे गाहावई अड्डे । छ हिरण्णकोडीओ जाव छव्वया दसगोसाहस्सिएणं वएणं, धन्ना भारिया, सामी समोसढे, जहा आणंदो तहेव पडिवज्जइ गिहिधम्मं, जहा कामदेवो जाव समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियं धम्मपण्णति उवसंपजिताणं विहरइ ॥१५१॥ तए णं तस्स सुरादेवस्स समणोवासयस्स पुत्वरत्तावरत्त कालसमयसि एगे देवे अंतियं पाउब्भवित्था । से देवे एगं महं नीलुप्पल जाव असिं गहाय सुरादेवं समणोवासयं एवं वयासी-"हंभो सुरादेवा समणोवासया! अपत्थियपत्थया! जइणं तुमं सीलाइं जाव न भंजसि तो ते जेटं पुत्तं साओ गिहाओ नीणेमि, नीणित्ता तव अग्गओघाएमि, घाइत्ता पंच सोल्लए करेमि, करित्ता आदाणभरियंसि कडाहयंसि अदहेमि, अद्दहित्ता तव गायं ___ छाया-उत्क्षेपकश्चतुर्थस्याध्ययनस्य । एवं खलु जम्बूः! तस्मिन् काले तस्मिन् समये वाराणसी नाम नगरी, कोष्ठकं चैत्यं, जितशत्रू राजा,सुरादेवो गाथापतिः, आढय० । पइ हिरण्यकोटयो यावत् षड् बजा दशगोसाहस्रिकेण व्रजेन, धन्या भार्या, स्वामी समवसृतः, यथाऽऽनन्दस्तथैव प्रतिपद्यते गृहिधर्म, यथा कामदेवो यावत् श्रमणस्य भगवतो महावीरस्याऽऽन्तिकी धर्मप्रज्ञप्तिमुपसम्पध विहरति॥१५१॥ ततः खलु तस्य सुरादेवस्य श्रमणोपासकस्य पूर्वरात्रापरत्रकालसमये एको देवोऽन्तिकं प्रादुरासीत्, स देव एकं महान्तं नीलोत्पल-यावद् असिं गृहीत्वा मुरादेवं श्रमणोपासकमेवमवादीत्-हम्भोः मुरादेव श्रमणोपासक ! अप्रार्थितमार्थक ! यदि खलु त्वं शीलानि यावन्न भनक्षि तर्हि ते ज्येष्ठ पुत्रं स्वस्माद्गृहानयामि, नीस्वा तवाग्रतो घातयामि, घातयित्वा पश्च शूल्यकानि करोमि, कृत्वा आदहनभृते कटाहे
ઉપાસક દશાંગ સૂત્ર