________________
४०२
उपासकदशाङ्गसूत्रे समणोवासया ! अज जाव ववरोविजसि ॥१४५॥ तए णं तेणं पुरिसेणं दोच्चंपि तच्चपि मम एवं वुत्तस्स समाणस्स इमेयारूवे अज्झथिए० अहो णं इमे पुरिसे अणारिए जाव समायरइ, जे णं मम जेटुं पुत्तं साओ गिहाओ तहेव जाव कणीयसं जाव आइंचइ, तुब्भेवि य णं इच्छइ साओ गिहाओ नीणेत्ता मम अग्गओ घाइतए, तं सेयं खलु मम एवं पुरिसं गिण्हित्तएति कट्ठ उट्ठाइए, सेवि य आगासे उप्पइए, मएवि य खंभे आसाइए,महया महया सदेणं कोलाहले कए ॥१४६॥ तए णं सा भदा सत्थवाही चुलणीपियं समणोवासयं एवं वयासी-नो खलु केइ पुरिसे तव जाव कणीयसं पुत्तं साओ गिहाओ नीणेइ, नीणित्ता तव अग्गओ घाएइ । एस णं केइ पुरिसे तव उवसग्गं करेइ । एस णं तुमे विदरिसणे दिहे ! तं गं तुम इयाणि भग्गनियमे भग्गपोसहे विहरसि । तंणं तुमं पुत्ता ! एयस्स ठाणस्स आलोएहि जाव पडिवजाहि॥१४७॥
ममैवमवादीत्-हंभोः चुलनीपितः ! श्रमणोपासक ! अघ यावद् व्यपरोप्यसे ॥१४५॥ततः खलु तेन पुरुषेण द्वितीयमपि तृतीयमपि ममैवमुक्तस्य सतोऽयमेतद्रूप आध्यात्मिकः०-अहो ! खल्वयं पुरुषोऽनायों यावत्समाचरति यः खलु मम ज्येष्ठं पुत्रं स्वस्माद् गृहात्तथैव यावत्कनीयांसं यावदासिवति,युष्मानपि च खल्विच्छति स्वस्माद् गृहानीत्वा ममाग्रतो घातयितुं, तच्छ्रेयः खलु ममतं पुरुषं ग्रहीतुमिति कृत्वोत्थितः, सोऽपि चाऽऽकाशे उत्पतितः मयाऽपि च स्तम्भ आसादितः, महतार शब्देन कोलाहलः कृतः ॥१४६॥ ततः खलु सा भद्रा सार्थवाही चुलनीपितरं श्रमणोपासकमेवमवादी-नो खलु कोऽपि पुरुषस्तव यावत्कनीयांसं पुत्रं स्वस्माद् गृहानयति, नीत्वा तवाग्रतो घातयति, एष खल्लु कोऽपि पुरुषस्तवोपसर्ग करोति, एतत्खलु त्वया विदर्शनं दृष्टं, तत्खलु त्वमिदानीं भग्ननियमो भग्नपोषधो विहरसि । तरखल्लु त्वं पुत्र ! एतस्य स्थानस्य आलोचय यावत्मतिपद्यस्व ॥१४७॥
ઉપાસક દશાંગ સૂત્ર