________________
अगारधर्मसञ्जीवनी टीका अ. १ सू. १० आनन्दगाथापतिवर्णनम् १०५
मूलम्तए णं से आणंदे गाहावई इमीसे कहाए लट्रेसमाणे, “एवं खलु समणे जाव विहरइ, तं महप्फलं गच्छामि गं जाव पज्जुवासामि” एवं संपेहेइ, संपेहित्ता पहाए, सुद्धप्पावेसाई मंगल्लाइं वत्थाई पवरपरिहिए अप्पमहग्घाभरणालंकियसरीरे सयाओ गिहाओ पडिनिक्खमइ, पडिनिक्खमित्ता सकोरेंटमल्लदामेणं छत्तेणं धरिजमाणेणं मणुस्सवग्गुरापरिक्खित्ते पायविहारचारेणं वाणियगामं नयरं मज्ज्ञ-मज्ज्ञेणं निगच्छइ, निगच्छित्ता जेणामेव दूइपलासे चेइए, जेणेव समणे भगवं महावीरे तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता तिक्खुत्तो आयाहिणं पयाहिणं करेइ, करित्ता वंदइ नमसइ जाव पज्जुवासइ ॥ १० ॥
छाया-ततः खलु स आनन्दो गाथापतिरस्याः कथायाः लब्धार्थः सन्,-"एवं खलु श्रमणो यावद्विहरति, तन्महत्फलं गच्छामि खलु यावत्पर्युपासे''एवं संप्रेक्षते,
"जो परमत्यागी वीतरागकी सावद्य पूजा करता है। वह अविवेकी बहुत काल तक संसार में भटकता है ॥१॥"
अतः कपोलकल्पित इस अत्यन्त निस्सार कथन को रहने दीजिए |सू०॥९॥
मूल का अर्थ-'तए णं से आणंदे' इत्यादि ॥१०॥
जब आनन्द गाथापतिको ज्ञात हुआ कि राजा जितशत्रु भगवानको पर्युपासना कर रहा है तब उसने इस बातको समझ कर सोचाश्रमण भगवान् महावीर यावत् विचर रहै हैं अर्थात् समवस्त
જે પરમત્યાગી વીતરાગની સાવદ્ય પૂજા કરે છે.
તે અવિવેકી ઘણા કાલ સુધી સંસારમાં ભટકે છે” માટે તે અત્યંત નિઃસાર અને કપોલકલિપત કથનને રહેવા દે. (સૂ ૯)
भूदन। मथ-- तए णं से आणंदे याहि (१०) જ્યારે આનંદ ગાથાપતિને ખબર પડી કે રાજા જિતશત્રુ ભગવાનની પર્યાપાસના કરી રહ્યો છે, ત્યારે તેણે મનમાં એ પ્રમાણે વિચાર્યું “શ્રમણ ભગવાન મહાવીર
ઉપાસક દશાંગ સૂત્ર
