________________
अनगारधर्मामृतषिणी टी० अ० १७ आकीर्णाश्चदाष्टान्तिकयोजना ६३३ तेषु तथोक्तेषु तथा सविभवानां-संपत्तिशालिनां हृदयस्य मनसश्च नित्तिकरेषु सुखकरेषु । एवं भूतेषु स्पर्शेषु रज्यमानाः अनुरक्ताः रमन्ते ।। ९ ।। ___ 'फासिदिये' त्यादि । कुञ्जरस्य-करिणीस्पर्शलुब्धस्य हस्तिनो मस्तकं तीक्ष्णोलोहाङ्कुशः खनति-विदारयति । शेष सुगमम् ।। १० ॥ ५ ॥ सू० ॥ मूलम्-कलरिभिय महुरतंतीतलतालवंसकउहाभिरामेसु ।
सद्देसु जं न गिद्धा वसटमरणं न ते मरए ॥ ११ ॥ थणजहणवयणकरचरणनयणगव्वियविलासियगईसु । रूवेसु न रत्ता वसहमरणं न ते मरए ॥ १२ ॥ अगुरुवरपवरधूवण उउयमल्लाणुलेवणविहीसु । गंधेसु जे न गिद्धा वसहमरणं न ते मरए ॥ १३ ॥ तित्तकडुयकसायंबमहुरबहुखज्जपेज्जलेज्झेसु ।
आसाएसु न गिद्धा वसट्टमरणं न ते मरए ॥ १४॥ (उउभयमाणं, फासिंदियदुदंत इत्यादि,
टीकार्थ-जो प्राणी स्पर्शन इन्द्रियके वशवर्ती होते हैं वे अपनी स्पर्शनेन्द्रियकी लोलुपतासे हेमन्त आदि प्रत्येक ऋतु संबन्धी सुख भोगते हैं। तथा संपत्तिशालियों के हृदय में और मन सुखकर स्पर्शों में अनुरक्त बने रहते हैं। इस तरह करते २ जब इनकी यह स्पर्शन इन्द्रिय दुर्दान्त बन जाती है तब वे प्राणी जिस प्रकार तीक्ष्ण लोह का अंकुश करिणी ( हस्तिनी) के स्पर्श करने में लुब्धक बने हुए मत्त गजराज के मस्तक को विदार देता है उसी तरह इस स्पर्शन इन्द्रिय के द्वारा विनष्ट कर दिये जाते हैं। गा०९-१० ॥
उ उ भयमाणं, फ सिदियदुईत इत्यादि।
જે પ્રાણીઓ સ્પશેન્દ્રિયને વશ થાય છે, તેઓ પોતાની સ્પશેન્દ્રિયની લુપતાથી હેમંત વગેરે દરેકે દરેક ઋતુઓના સુખે ભેગવે છે. તેમજ સંપત્તિવાળાઓના હદય અને મનસુખદ સ્પર્શોમાં આસક્ત બનીને રહે છે. આમ કરતાં કરતાં જ્યારે તેમની આ સ્પર્શેન્દ્રિય દુદત બની જાય છે ત્યારે તે પ્રાણીઓ ( હાથિણી) ને સ્પર્શવામાં લુબ્ધ બનેલા મત્ત ગજરાજના મસ્તકને વિદીયું કરી નાખે છે તેમજ આ સ્પર્શેન્દ્રિય વડે વિનષ્ટ કરી नामपामा मावे छे. ॥ 1. ८-१० ॥
-
-
-
-
श्री शताधर्म अथांग सूत्र : 03
