________________
अनगारधामृतषिणी टोक अ० १७ आकीश्विदान्तिकयोजना
६२७
भवति, ‘रज्जइ' रज्यते अनुरक्तो भवति, ' गिज्झइ' गृध्यति-तद्वाञ्छासक्तो भवति, 'मुज्झइ ' मुह्यति-मूर्छितो भवति, ' अज्झोववज्जइ' अध्युपपद्यते सर्वथा तल्लीनो भवति, स खलु इह लोक एव बहूनां श्रमणानां च यावत्-श्रमणीनां श्रावकाणां श्राविकाणां च ' हीलणिज्जे ' हीलनीयः यावत् चातुरन्तसंसारकान्तारम् ' अणुपरियट्टिस्सइ ' अनुपटिष्यति-भ्रमिष्यतीति भावः ॥०४॥ मूलम्-कलरिभियमहुर तंतीतलतालवंसकउहाभिरामेसु ।
सद्देसु रज्जाणा रमति सोइंदियवसट्टा ॥ १ ॥ सोइंदियदुद्दन्तत्तणस्स अह एत्तिओ हवइ दोसो।
दीविगरुयमसहसो वहबंधं तित्तिरो पत्तो ॥ २॥ टीका-अथेन्द्रियासंवरणदोषान् गाथाभिः प्रदर्शयति-'कलरिभिय० ' इत्यादि
कलरिभितमधुरतन्त्री तल तालवंसककुदाभिरामेषु ।। रूवगंधेस्तु य सज्जइ, रज्जइ, गिज्झइ, मुज्झइ, अज्जोववज्जह, सेणं इहलाहे चेव बहणं समणाण य जाव सावियाण य हीलणिज्जे जाव अणुपरियट्टिस्सइ ) इसी प्रकार हे आयुष्मंत श्रमणों ! जो हमारा निर्ग्रन्थ साधुजन अथवा साध्वीजन आचार्य उपाध्याय के पास प्रवजित होता हुआ इष्ट शब्द, स्पर्श, रस, रूप, गंध इन पांचों इन्द्रियों के विषयों में आसक्त होता है, अनुरक्त होता है, उनकी चाह से बंधता है, उनमें मूच्छित बनता है, सर्व प्रकार से उनमें तल्लीन होता है वह इस लोक में ही अनेक श्रमणजनों द्वारा श्रमणी, श्रावक और श्राविकाओं द्वारा हीलनीय-निन्दा का पात्र होता है यावत् वह चतुर्गतिरूप इस संसार कान्तार में भटकतो है ।। सू०४ ।। सेणं इहलोए चेव बहूर्ण समाणाण य जाव सावियाण य हीलणिज्जे जाव अणु परियटिस्सइ)
આ પ્રમાણે હે આયુમંત શ્રમ ! જે અમારા નિગ્રંથ સાધુજને કે સાધ્વીજને આચાર્ય અથવા ઉપાધ્યાયની પાસે પ્રત્રજિત થઈને ઈષ્ટ, શબ્દ, સ્પર્શ, રસ, રૂપ અને ગંધ આ પાંચે ઈનિદ્રાના વિષયમાં આસક્ત હોય છે, અનુરક્ત હોય છે, તેમની ઈચ્છા કરીને તેમાં બંધાઈ જાય છે, તેમાં મૂછિત બની જાય છે, બધી રીતે તેમાં તલ્લીન બની જાય છે. તે આ લોકમાં જ ઘણા શ્રમણે વડે તેમજ ઘણું શ્રમણ, શ્રાવક અને શ્રાવિકાઓ વડે હીલીય-નિન્દનીય-હાય છે યાવત તે ચતુર્ગતિ રૂપ આ સંસાર–કાંતારમાં ભટકતા રહે છે. એ સૂત્ર ૪
श्री शताधर्म अथांग सूत्र : 03
