________________
२०४
ज्ञाताधर्मकथाजसचे प्रयत्नुभवन् विहरति । ततः खलु स सागरदारकस्तस्या अङ्ग स्पर्शमसहमानोऽपस्ववश: अपगत स्वातन्यः , सन् मुहूर्तमात्र संतिष्ठते । ततः खलु स सागरदारक: सुकुमारिकां दारिकां सुखममुप्तां ज्ञात्वा सुकुमारिकाया दारिकायाः पार्श्वत उत्तिष्ठति, उत्थाय यत्रैव स्वकं शयनीयं तत्रैवोपागच्छति, उपागत्य शयनीये, 'निवज्जइ' निषीदति स्वपितीत्यर्थः । ततः खलु सुकुमारिका दारिका ततो मूहूर्तान्तरे प्रतिबुद्धा-जागरिता सति पतिव्रता 'पइमणुरत्ता' प्रत्यनुरक्ता स्वपति प्रत्यनुरागिणी, पार्श्व पतिमपश्यन्ती ' तलिमाउ' तल्यात्-शयनीयाद् उत्तिष्ठिति, उत्थाय यत्र पच्चणुभवमाणे विहरइ तएण से सागरए अंगफासं असहमाणे अव. सव्वसे मुहुत्तमित्तं संचिट्ठह) इसके बाद सागरदारक सुकुमारिका के साथ जहां वासगृह-शयन घर-था वहीं गया वहां जाकर वह उस सुकुमारिकाके साथ एक शय्यापर बैठ गया। बैठ जाने पर उस सागरदारक को सुकुमारिका दारिकाका अगंस्पर्श इस रूपसे प्रतीत हुआ-जैसे मानो असिपत्र आदिका स्पर्श हो ! इन असिपत्र (खड्गको यावत् ) आदिको के स्पर्श से भी उसका वह अंगस्पर्श यावत् अमनामतरक ही था। इस प्रकार का उसका अंगस्पर्श अनुभवता हुआ वह सागरदारक विवश बनकर वहां कुछ समय तक ठहरा बाद में जब उससे सहन नही हुआ तो । (तएण से सागरदारए सूमालियं दारियं सुहपसुत्त जाणित्ता सूमालियाए दरियाए पासाउ उठेइ, उद्वित्तां जेणेव सए सय. णिज्जे तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता सयणीयंसि निवज्जइ, तएणं समालिया दारिया तओ मुहत्ततरस्स पडिबुद्धा समाणी पइव्वया पइ से सागरए अंगफासं असहमाणे अवसव्वसे मुहुत्तमित्तं संचिट्ठइ)
ત્યારપછી સાગર દારક સુકુમારિકાની સાથે જ્યાં વાસગૃહ-શયનઘર હતું ત્યાં ગયે, ત્યાં જઈને તે સુકુમારિકાની સાથે એક શય્યા ઉપર બેસી ગયે. બેઠા બાદ તે સાગર દારકને સુકુમારિકા દારિકાને અંગ-સ્પશે એવા પ્રકારને જણાય કે તે અસિપત્ર - તરવાર વગેરેને સ્પર્શ ન હોય ! અસિપત્ર વગેરે કરતાં પણ તેને અંગે સ્પર્શ યાવત અમને મતરક હતું. આ રીતે તેના અંગ સ્પર્શને અનુભવ સાગર દારક લાચાર થઈને ત્યાં થોડા વખત સુધી રોકાશે અને ત્યારબાદ જ્યારે તેને તે સ્પર્શ અસહ્ય થઈ પડયે ત્યારે
(तएणं से सागरदारए सूमालियं दारियं सुहपमुत्तं जाणिवा सूमालियाए दारियाए पासाउ उद्देइ, उद्वित्ता जेणेव सए सयणिज्जे तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता सयणीयंसि निवज्जइ, तएणं ममालिया दारिया तभो मुहुरंतरस्स
श्री शताधर्म अथांग सूत्र : 03
