________________
१७४
ज्ञाताधर्मकथासूत्र तया कालमासे कालं कृत्वा धरणीतलमतिबज्य अधो नरकतलप्रतिष्ठाना भवन्ति, नरकादौ पतन्तीत्यर्थः, एवं खलु गौतम ! जीवा गुरुकत्वं हव्यमागच्छंति शीघ्रं प्राप्नुवन्ति, यस्मिन्समये पाणातिपातादिकं कुर्वन्ति, तस्मिन्नेव समये गुरुत्वं प्रा. नुवन्तीति हव्य शब्दो द्योतयति ॥ मू०२ ॥
__ मूलम्-अहणं गोयमा से तुंबे तंसि पढमिल्लुगंसि मट्टि. यालेसि तिनंसि कुहियंसि परिसडियंसि इसिं धरणियलाओ उप्पइत्ताणं चिट्टइ, तएणंतरं च णं दोच्चपि मट्टियालेवे जाव उप्पइत्ताणं चिट्टइ, एवं खलु एएणं उवाएणं तेसु अहसु वत् मिथ्या दर्शन शल्य से क्रम२ कर अष्टकर्मों की प्रकृतियों को उपार्जित करते रहते है । अर्थात् उन से बंधते रहते हैं-(तासिं गरुयत्ताए भारियत्ताए गरुयभारित्ताए कालमासे कालं किच्चा धरणियल मइवइत्ता अहे नरगतलपइट्टणा भवंति, एवं खलु गोयमा। जीवा गुरुयत्तं हन्वमागच्छंति ) उन प्रकृतियों को पौगालिक होनेके कारण गुरु और भारी होने से ये कर्म बंध वाले जीव भी गुरु और भारी हो जाते हैं इस लिये वे काल मास मे काल करते हैं तब धरीणितल को अतिक्रमण कर नीचे नरकतल में प्रतिष्ठित होजाते हैं। ___ इस तरह हे गौतम । जीव जिस समय प्राणातिपात आदि कर्मों को करते है उसी समय में वे गुरुत्त्व अवस्था को प्राप्तहो जाते हैं यहयात हव्य शब्द से द्योतित होती है। सूत्र “२” । મિથ્યાદર્શન શલ્યથી કમપૂર્વક આઠ કર્મોની પ્રકૃતિઓનું ઉપાર્જન કરતો રહે छ. से 28 भाथी ७१ धातो तय छ (तासिं गुरुयत्ताए भारित्ताए गुरुयभारित्ताए कालमासे कालं किच्चा धराणियलमइवाइत्ता अहं नरगतलपइद्राणा भवंति एवं खलु गोयमा ! जीवा गुरुयत्तं हव्वमागच्छंति) ते ज्ञानावर मी ની પ્રકૃતિએ પદુગલિક છે, ગુરુ તેમજ ભારે છે, એટલા માટે તેમનાથી આ કર્મ બંધવાળા છે પણ ગુરુ તેમજ ભારે થઈ જાય છે. એથી તે જી કાળ માસમાં કાળ કરે છે ત્યારે પૃથ્વીનું અતિક્રમણ કરીને તેની નીચે નરક તળમાં અવસ્થિત થઈ જાય છે. આ પ્રમાણે છે ગૌતમ! જીવ જ્યારે પ્રાણાતિપાત વગેરે કર્મો કરે છે તે સમયે જ તેઓ ગુરુવ અવસ્થા મેળવે છે. આ વાત “હવ્ય” શબ્દ થી याय छे. ॥ सूत्र २ ॥
શ્રી જ્ઞાતાધર્મ કથાંગ સૂત્રઃ ૦૨
