________________
-
७३२
_ ज्ञाताधर्मकथागसूत्रे अग्रिमचरणाभ्यां स्पृशतः ‘फदेति रपन्दयतः ईषचलितं कुरुतः, 'खोभे ति' क्षोभयतः संचारं कारयितुं भयजनकचेष्टां कुरुतः, इममेवार्थ स्पष्टी कुर्वन्नाह-'पहेहिं पालुपति, दंतेहि य अक्खोति' नखैरालुम्पतः नखाधातः, कृन्ततः, दन्तैश्वाऽऽस्फोट यतः दन्ताघातैश्च विदारयतः। किंतु नो चैवः खलु 'संचाएंति' शक्नुतः तयोः कर्मकपोः शरीरयोः 'आवाह' आवाधाम् ईषत् पीडां, वा 'पवाह' प्रकृष्टपीडां बा, 'वाबाह' व्यावाधां विशिष्टपीडां वा 'उप्पाएचए' उत्पादयितुं 'छविच्छेयं' छविच्छेदं चर्मच्छेदम्, आकृतिविकृति वा 'करेत्तए' कर्तुम् ।
___ यद्यपि तौ शृगालो नखदन्ताघातः कूर्मकद्वयं पीडयितुं प्रवृत्तौ तथापि कापिक्षतिस्तयो न भूदिति संक्षिप्तार्थः ॥ म. ७ ॥ चरणो से उन्हे छूवा । (फदेंति) बाद में उन्हे कुछ २ आगे सरकाया(खोमेंति) उन्हे चलाने के लिये उन्होंने वहां भय जनक चेष्टा भी की (णहेहि आलुपंति दंतेहिं अक्खोडे ति नो चेव ण संचाएंति)-नखों से उन्हें विदारा भी दातों से उन्हें काटा भी,परन्तु वे समर्थ नहीं हो सके(तेसिं कुम्मगाणं सरीरस्स आबाहं वा पबाहं वा बाबाहं वा उप्पाएत्तए छविच्छेयं वा करेत्तए) उन कूमों के शरीर में थोडी सी भी पीडा पहुँचाने के लिये प्रबल पीडा पहुँचाने के लिये विशिष्ट पीडा पहुँचाने के लिये। और न उनके विच्छेद-चर्मच्छेद करने के लिये-~आकृति को विकृत बनाने के लिये समर्थ हो सके । तात्पर्य यद्यपि वे दोनों श्रृंगाल नख और दातों से उन दोनों कच्छपों के उपर प्रहार करने में जुट गये तो भी वे उनका कुछ भी विगाड नहीं कर सके ॥ सू ७ ॥ यी. (फदें ति) त्या२ पछी तभने था! मा100 मसेडया (खोभेति) तेभने यसापा भाट तयाये लयोत्पा६४ येष्टामा ५५ ७२री (ण हेहि आलं पंति दंतेहिं अक्खो.
ति नो चेच ण संचाएंति) नोथी १७भोटेनी तेभ तथी अपी uwan आशिश ५५ तेभ्यो व्यय सामित थ. (तेसिं कुम्मगाण सरीरस्स आवाहं वा पवाहं वा वाबाहं वा उप्पाएनए छविच्छेय वा करेत्तए) ते रायमाએના શરીરને સહેજ કષ્ટ આપવામાં વધારે કષ્ટ આપવામાં, તેમના ચભાગને ફાડવામાં અને આકૃતિને વિકૃત બનાવવામાં બંને શ્રગાલે શક્તિમાન થઈ શક્યા નહીં કહેવાનો હેતુ એ છે કે બંને શ્રગાલોએ પિતાના નખ અને દાંતના ભયંકર પ્રહાર કર્યા છતાં એ બંને કાચબાઓને સહેજ પણ ઈજા પહોંચાડવામાં સમર્થ થઈ શકયા નહી. સૂત્ર ૭ છે
શ્રી જ્ઞાતાધર્મ કથાંગ સૂત્રઃ ૦૧