________________
अनगारधर्मामृतवर्षिणीटीका अ.१सू.४२ मेघमुने हैम्तिभववर्णनम् ४९१ तेण वा जाब सुहं सुहेग विहरसि' इत्यनेन सम्बन्धः । एवं 'चरिमे' अन्तिमे वर्षाराने महारष्टिकाये 'सन्निवइयांसि'संनिपतिते यत्रैव तन्मण्डलं तत्रैवोपा. गच्छसि, उपागत्य 'तच्चंपि' तृतीयवारमपि 'मंडलघायं' मण्डलघातं मण्डलार्थ लताक्षादि प्रध्वंसनं 'करेसि' करोपि 'ज' यत् तत्र 'तणं वा जाव' तृणं वा यावत, तणपत्रकाष्ठकण्टकलतावल्लयादिकं दूरे प्रक्षिप्य गङ्गाया दक्षिणक्ले गिरिदरी कुहरादिषु, मुखं सुखेन विहरसि ।।म. ४२॥
मलम्-अह मेहा । तुमं गइंदभावंभि वट्टमाणे कमेणं नलिणिवणविवहणगरे हेमंते कुंदलोद्धउद्धयतुसार पउरंमि अइकते अहिणवे गिम्हसमयंसि वियट्रमाणे वणेसु वणकरेणु विविहदिण्णकय. पंसुघाए तुमं उउयकुसुमकयचामरकन्नपूरपरिमंडियाभिरामे मयवस विगसंतकडतडकिलिन्नगंधमदवारिणा सुरभिजणियगंधे, करेणुपरि वारिए उउसमयजणियसोहे काले दिणयकरपयंडे परिसोसियतरुवरउस मंडल को निरुपद्रवीभूत करने के अभिप्राय से उखाड दिया करते ! (तएणं चरिमे वासारत्तंसि महावुष्टिकासि सन्निवाइयंसि जेणेव से मंडले तेणेव उवागच्छसि उवागच्छित्ता तच्चपि मंडलघायं करेसि जंतत्थ तणं वा जाच सुहसुहेणं विहरसि) इसी तरह अन्तिम वर्षा रात्र में जब महा वृष्टि होने लगती तब भी तुम वहां अपना मंडल था वहां आ जाते और आकर तीसरी बार भी उस मंडल को सुरक्षित बनाने के अभिमाय से वहां जो भी लतादिक हो जाते उन्हें उखाड़ कर फेंक दिया करते। इस तरह तुम गंगा महा नदी के दक्षिणकूल पर गिरि, दरी, कुहरादि को में आनन्द के साथ घमा करते थे। “मुत्र “४२" ता. (तरण चरिमे वासारत्तसि महाबुट्टिकार्यसि सन्निवइयंसि जेणेव से मंडले तेणेव उवागच्छसि उवागच्छित्ता तच्चपि मंडलधायं करेसि जं तत्थ तणं वा जाव सुह सुहेणं विहरसि] PAL प्रमाणे ४ वर्षानी छेदी रात्रिभो न्यारे भावृष्टि थती ત્યારે પણ તમે જ્યાં પિતાનું મંડળ હતું ત્યાં પહોંચી જતા અને પહોંચીને ત્રીજી વાર પણ મંડળને સુરક્ષિત રાખવાના હેતુથી જે કંઈ પણ લતા વગેરે ઉત્પન્ન થઈ જતાં તેમને ઉપાડીને દૂર ફેંકી દેતા હતા. આ પ્રમાણે તમે મહાનદી ગંગાના દક્ષિણ કાંઠા ઉપર ગિરિ, દરી કુહર વગેરેમાં સુખેથી વિચરતા હતા. આ સૂત્ર ૪૨ છે
શ્રી જ્ઞાતાધર્મ કથાંગ સૂત્રઃ ૦૧