________________
६३०
भगवती सूत्रे
1
छाया -- ततः खलु स कार्तिकः श्रेष्ठी यावत्प्रतिनिष्क्रामति, प्रति निष्क्रम्य यत्र हस्तिनापुरं नगरम्, यत्रैव स्वकं गृहं तत्रैवोपागच्छति, उपागत्य नैगमाष्ट सहस्रं शब्दयति शब्दयित्वा एत्रमवादीत् एवं खलु देवानुप्रियाः । मया मुनिसुव्रतस्थाasaa निशान्तः, सोऽपि च मे धर्म इष्टः प्रतीष्टः अभिरोचितः वः खलु अहं देवानुप्रियाः ! संसारमयोद्विग्नो यावत् पत्रनामि तद् यूयं खलु देवानु प्रियाः किं कुरुत, किं व्यवस्यत किं युष्माकं हृदयेप्सितम् किं युष्माकं सामर्थ्य म् ततः खलु तद् सहस्रमपि तं कार्त्तिकं श्रेष्ठिनम् एवमवादीत् - यदि खलु देवानुभियाः । संसारमयोद्विग्ना यावत् प्रवजिष्यन्ति, अस्माकं देवानुभिया ! किमन्यदालम्बनं वा आधारो वा प्रतिबन्धो वा, वयमपि खलु देवानुमियाः । संसारभयोद्विग्नाः भीताः, जन्ममरणाभ्याम् देवानुमियैः सार्द्धं मुनिसुव्रतस्यार्हतोऽन्तिके मुण्डा भूत्वा अगाद् अनगारितां प्रव्रजामः । ततः खलु स कार्त्तिकः श्रेष्ठी त गमाष्टसहस्रमेवम् अवादीत् यदि खलु देवानुप्रियाः यूयं संसारमयोद्विग्नाः भीता जन्ममरणाभ्याम् मया सार्द्ध मुनिसुव्रतो यावत् पवनत तद् गच्छत खलु यूयं देवानुमियाः स्वकेषु गृहेषु विपुलमशनं यावद् उपस्कारयत मित्रज्ञाति० यात् पुरतो ज्येष्ठपुत्रान् कुटुम्बे स्थापयत स्थापयित्वा तं मित्र ज्ञाति यावद् ज्येष्ठ पुत्रान् आपृच्छत आपृच्छय पुरुषसहस्रवाहिनीः शिविका दुरोहत, दुरुह्य मित्रज्ञाति यावत् परिजतैः ज्येष्ठपुत्रैश्च समनुगम्यमानमार्गाः सर्वद्वर्था यावद्रवेण अकालपरिणमेव ममान्तिके प्रादुर्भवत । ततः खलु ते नैगमासमपि कार्तिकस्य श्रेष्ठ एतमर्थं विनयेन प्रतिवन्ति प्रतिश्रुत्य यत्रैव स्वकाः स्वकाः गृहा स्वत्रैवोपागच्छन्ति उपागत्य विपुलमशनं यावदुपस्कारयन्ति उपस्कार्य मित्रज्ञाति० यावत् तस्यैव मित्रज्ञाति यावत् पुरतो ज्येष्ठ पुत्रान् कुटुम्बे स्थापयन्ति स्थापयित्वा तं मित्रज्ञाति यावज्जेष्ठपुत्रांथ आपृच्छन्ति, आपृच्छय पुरुषसहस्रवाहिनी शिविकां दरोहन्ति दूरुह्य मित्र ज्ञाति यावत् परिजनेन ज्येष्ठपुत्रैव समनुगम्यमान मार्गः सर्वद्वर्या यावद् वेग अकालपरिहीणमेव कार्त्तिकस्य श्रेष्ठिनोऽन्तिके प्रादुर्भवन्ति । ततः स कार्तिकः श्रेष्ठी विपुलमशनं ४ यथा गङ्गदत्तो यावद् मित्र ज्ञाति यावत् परिजनेन ज्येष्ठपुत्रेण नैगमाष्टसहस्रेण च समनुगम्यमानमार्गाः सर्वद्धय यावद्रवेण हस्तिनापुरं नगरं मध्यमध्येन यथा गङ्गदत्तो यावद् आदीप्तः खलु भदन्त ! लोकः, प्रदीप्तः खलु भदन्त ! लोकः, आदीप्तप्रदीप्तः खलु भदन्त । लोको यावदनुगामिकतायै भविष्यति एवमेव ममापि एक आत्माभाण्ड इष्टः कान्तः प्रियो मनोज्ञो मन आमः, एष मे निस्तारितः सन् संसारव्युच्छेदकरो भविष्यति, तदिच्छामि खलु भदन्त ! नैगमाष्टसहस्त्रेण सार्धं देवानुप्रियैः स्वयमेव प्रब्राजितुं
०
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૧૨