________________
प्रमेयचन्द्रिका टीका श०१७ उ०४ सू०२ आत्मकृतादिदुःखकारणनिरूपणम् ४७३ दुक्खे' आत्मकृतं दुःखम् सर्वं वाक्यम् सावधारणमिति नियमात् यत् दुःखं जीवानां भवति तस्सर्वमात्मकृतमेव भवति न कथं कथमपि परकृतम् आत्मकृतकर्मणैव दुःखं भवतीत्यर्थः एवकारव्यवच्छेद्यं स्वयमेव दर्शयति 'नो परकडे दुक्खे' नो परकुतं दुःखम् यदिदं दुःखं जीवानाम् भवति न तत् परकृतम् अन्यथा कृतहान्यकृताभ्यागमप्रसङ्गात् । 'नो तदुभयकडे दुक्खे' नो तदुभयकृतं दुःखम् स्वात्मपरात्मसंमिलितजनितमपि दुःखं न भवति । ' एवं जाव वैमाणियाणं' एवं यावद वैमा निकानाम् - एवम् एवमेव यथा सामान्यजीवविषये कथितम् यत् जीवानां दुःखं भवति तत् आत्मकृतमेव स्वकृतमेव न परकृतम् न तदुभयकृतं वा तथैव, नारकासावधारण होता है इस नियमानुसार जो दुःख जीवों को होता है वह सब आत्मकृत ही होता है किसी भी प्रकार वह परकृत नहीं होता है । क्योंकि अपने दुःख का कारण आत्मकृत कर्म ही होता है अतः जब जीवों का दुःख आत्मकृत कर्म द्वारा ही होता है तो ऐसी स्थिति में वह न परकृत होता है और न तदुभयकृत होता है। इसी बात हो सूत्रकार ने 'नो परकडे दुक्खे, इस कथन द्वारा पुष्ट किया है। यदि ऐसा मानने में आवे कि जीवों को जो दुःख होता है वह परकृन होता है तो इसमें कृतहानि और अकृताभ्यागम का प्रसङ्ग प्राप्त होता है 'एवं जाव वैमाणियाणं' इसी प्रकार का कथन वैमानिक तक के जीवों के सम्बन्ध में भी जानना चाहिये। जैसा अभी २ कहा गया है कि जीवों को जो दुःख होता है वह
-
हे गौतम! " अत्तकडे दुक्खे" लवाने मे हुआ थाय छे, ते मघा आत्मङ्कृतપેાતે જ કરેલા હોય છે, કૈાઈ પશુ રીતથી તે પરકૃત-અન્ય દ્વારા કરેલા હાતા નથી. કેમ કે-પેાતાના દુ:ખનુ` કારણ પેાતે કરેલા ક્રમ જ હાય છે. જેથી જીવેાના દુઃખા પાતે કરેલા કર્મે દ્વારા ४ થાય છે—એ પિ સ્થિતિમાં તે પરકૃત હેાતા નથી તેમ જ તદ્રુભયકૃત પશુ હાતા નથી.આજ बातने सूत्रारे "नो परकडे दुक्खे" नो तदुभयकडे दुक्खे” या सूत्रांश द्वारा પુષ્ટ કરેલ છે. જો એમ માનવામાં આવે કે જીવાને જે દુઃખ થાય છે. તે પરકૃત જ હાય છે. તે તેમાં કૃતહાનિ અને કૃતાભ્યાગમના પ્રસંગ ઉપસ્થિત થશે. (કરેલાને હુ ની પહેાંચાડવી એટલે કે ન કર્યુ તેમ કહેવુ' અને ન કર્યુ હોય તેને અકૃતને સમન કરવું' તેનુ નામ કુતડ઼ાનિ-અકૃતાભ્યાગમ ४) "एवं जाव वैमाणियागं" ये रीतनु अथन वैभानिङ सुधीना भवाना વિષયમાં પણ સમજી લેવું, ચાલુ પ્રકરણમાં જેમ કહેવામાં આવ્યું છે કે— જીવાને જે દુઃખ થાય છે, તે આત્મકમ પોતે કરેલા કમકૃત જ ડ્રાય છે.
भ० ६०
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૧૨