________________
६१०
भगवतीसूत्रे अर्जुनस्य गौतमपुत्रस्य शरीरकं विप्रजहामि, विप्रहाय गोशालस्य मंखलिपुत्रस्य शरीरकम् अलम् , स्थिरम् , ध्रुवम् , धारणीयम् , शीतसहम् , उष्णसहम् , क्षुधासहम् , विविधदंशमशकपरीषहोपसर्गसहं स्थिरसंहननमिति कृत्वा तम् अनुपविशामि, अनुप्रविश्य, तत् स खलु षोडशवर्षाणि इमम् सप्तमम् प्रवृत्तिपरिहारं परिहरामि, एवमेव आयुष्मन् ! काश्यप ! एतेन त्रयस्त्रिंशता वर्षशतेन सप्तप्रवृत्तिपरिहाराः परिहताः भवन्तीति आख्याताः, तत् मुष्ठु खलु आयुष्मन् ! काश्यप ! मामेवम् अवादीः-साधु खलु आयुष्मन् ! काश्यप ! माम् एवम् अबादी:-गोशालो मङ्खलिपुत्रो मम धर्मान्तेवासी इति, गोशालो मङ्खलिपुत्रो मन धर्मान्तेवासी इति ॥ मू० १२॥
टीका-ततः किं जातम् ? इत्याह-'जावं च गं' इत्यादि । 'जावं च णं आणंदे थेरे गोयमाईणं समणाणं निग्गंथाणं एयमé परिकहेई' यावच्च खलु आनन्दः स्थविरो गौतमादीनां श्रमणानां निग्रन्थानाम् एतमर्थम्-पूर्वोक्तमहावीरादेशरूपार्थम परिकथयति; 'तावं च णं से गोसाले मंखलिपुत्ते हालाहलाए कुंभकारोए कुंभकारावणाओ पडिनिक्खमइ' तावञ्च खलु स गोशालो मङ्खलिपुत्रो हालाहलायाः कुम्मकार्याः कुम्माकारापणा-कुम्भकारहट्टात् , प्रतिनिष्क्रामति निर्गच्छति, 'पडिनिक्खमित्ता आजीवियसंघसंपरिबुडे महया अमरिसं वहमाणे
'जावं च णं आणंदे थेरे गोयमाईणं समणाणं निग्गंथाणं' इत्यादि।
टीकार्थ-इसके बाद क्या हुआ यह बात इस सूत्र द्वारा सूत्रकार प्रकट कर रहे हैं-'जायं च णं आणंदे थेरे गोयमाईणं समणाणं निग्गंथाणं एयमढें परिकहेइ' कि जितने समय में आनन्द स्थविर गौतमादि श्रमण निग्रन्थों से पूर्वोक्त महावीर के आदेशरूप अथ कह रहे थे। 'तावं च णं से गोसाले मंखलिपुत्ते, हालाहलाए कुंभकारीए कुभकारा. वणाओ पडिनिक्खमई' कि इतने में ही मंलिपुत्र गोशाल, हालाहलानामकी कुंभकारिणी के कुंभकारापण से-हाट से निकला, __“जावं च णं आणंदे थेरे गोयमाईणं ममणाणं निग्गथाणं " त्याह
ટીકાર્થ–ત્યાર બાદ શું બન્યું તે હવે પ્રકટ કરવામાં આવે છે" जावं च णं आणंदे थेरे गोयमाईण समणाण निग्गंथाण' एयमट्ठ परिकहेइ" જ્યારે આનંદ સ્થવિર ગૌતમાદિ શ્રમણ નિગને પૂર્વોકત મહાવીરના આદેશ ३५ सय ४ी २हा डता, “ ताव च ण से गोसाले मखलिपुत्ते हालाहलाए कुंभकारीए कुंभकारावणाओ पडिनिक्खमइ” त्यारे म मलिपुत्र गोस, sielsal gairent नमाथी मा२ नये, “पडिनिकखमित्ता
શ્રી ભગવતી સૂત્ર: ૧૧
