________________
प्रमेयचन्द्रिका टीका श० ११ १० ११ १० १० सुदर्शनचरितनिरूपणम् ५९५ परियागं पाउणइ, पाउणित्ता मासियाए संलेहणाए अत्ताणं झुसित्ता सहि भत्ताई अणसणाए छेदेत्ता, आलोइयपडिकते समाहिपत्ते कालमासे कालंकिच्चा उड्डे चंदिमसूरिय जहा अंबडो जाव बंभलोए कप्पे देवत्ताए उववन्ने, तत्थ णं अत्थेगइयाणं देवाणं दस सागरोवमाइं ठिई पण्णत्ता, तत्थणं महब्बलस्स वि दससागरोवमाई ठिई पण्णत्ता । से णं तुमे सुदंसणा! बंभलोगे कप्पे दससागरोवमाइं दिव्वाइं भोगभोगाई भुंजमाणे विहरित्ता ताओ चेव देवलोगा आउक्खएणं भवक्खएणं, ठिइक्खएणं अगंतरं चयं चइत्ता इहेव वाणियग्गामे नयरे सेट्रिकुलंसि पुत्तत्ताए पच्चायाए ।सू०१०॥ __ छाया-तस्मिन् काले, तस्मिन् समये, विमलस्य अर्हतः प्रपौत्रको धर्म: घोषो नाम अनगारः, जातिसम्पन्नः, वर्णकः, यथा केशिस्वामिनो यावत् पञ्चभिः अनगारशतैः सार्द्धम् संपरिवृतः पूर्वानुपूर्वी चरन् प्रामानुग्रामं द्रवन् यत्रैव हस्तिना• पुर नगर, यत्रैव सहस्राम्रवनम् उद्यानं तत्रैव उपागच्छति, उपागत्य यथामतिरूपम् अवग्रहम् अवगृह्णाति, अवगृह्य संयमेन तपसा आत्मानं भावयन् विहरति । ततः खलु इस्तिनापुरे शृङ्गाट कत्रिकयावत् पर्षत् पर्युपास्ते । ततः खलु तस्य महाबलस्य कुमारस्य तं महान्तं जनशब्दं वा, जनव्यूह वा, एवं यथा जमालिः तथैव चिन्ता, तथैव कञ्चुकिपुरुषं शब्दयति, कञ्चुकिपुरुषोऽपि तथैव आख्याति, नवरम् धर्मघोषस्य अनगारस्य आगमनगृहीत विनिश्चयः करतल यावत् निर्गच्छति, एवं खलु देवानुप्रियाः ! विमलस्य अर्हतः पपोत्रो धर्मघोषो नाम अनगारः, शेष तदेव यावत् , सोऽपि तथैव रथवरेग निर्गच्छति । धर्मथा यथा केशिस्वामिनः, सोऽपि तथैव अम्बापितरौ आपृच्छति, नवरं धर्मघोषस्य अनगारस्य अन्तिके मुण्डो भूत्वा अगारात् अनगारितां पत्रजितुम् , तथैव उक्तिमत्युक्तिका, नवरम् इमाश्च ते जात ! विपुलराजकुलबालिकाः कलासु कुशलाः, शेषं तदेव यावत् तो अकामतश्चैव महाबलं कुमारम् एवम् अरादिष्टाम्-तत् इच्छाव स्तव जात ! एक दिवसमपि राज्यश्रियं द्रष्टुम् , ततः खलु स महाबलः कुमारः अम्बापित्रोः वचनम नुवर्तमानः
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૯
