________________
प्रमैयचन्द्रिकाटीश.९४०३३सू०७ जमालिवक्तव्यनिरूपणम्
छाया-ततःखलु स जमालिः क्षत्रियकुमारः अम्बापितरौ एवम् अवादीत् तथापि खलु तत् अब्बतीतौ ! यत् खलु यूयं माम् एवं बदथ= इमास्ते जात । विपुलकुल यावत् प्रत्रजिष्यसि, एवं खलु अम्बतातो ! मानुष्यकाः कामभोगाः अशुचयः अशाश्वताः, वान्तास्रवाः, पित्तात्रवाः, श्लेष्मास्रवाः, शुक्रासवाः, शोणितास्त्रवाः, उच्चारप्रस्त्रवणश्लेष्मसियाण. वान्त-पित्तपूयशुकशोणितसाद पवा अमनोज्ञहप-मूत्र-पूतिकपुरीपपूर्णाः मृतगन्धोच्छ्वासा अशुभनिःश्वासा उद्वेजनका बीभत्साः अल्पकालिकाः लघु. स्वकाः कलमलाधिवास दुःखबहुजनमाधारणाः परिक्लेशकच्छदुःखसाध्याः अबुधनननिषेविताः सदा माधुजनगणीयाः अनन्तसंसार वर्धनाः, चुडलीव अमु. च्यमानदुःखानुवन्धिनः सिद्भिगमन विघ्नाः, तत् कोऽसौ खलु जानाति-अम्बतातो! कः पर्न गमनाय कः पश्चात् गमनाय तदिच्छामि खलु अम्बतातो यावत् प्रव्रजितम् ! ततःखलु तं जमालिं क्षत्रियकुमारम् अम्बापितरौ एवम्
आदिष्टाम्-इदंच तत्र जात ! आर्यक प्रार्यक-पितमार्यकागतं च बहुहिरण्यं च सुवर्गच कंसश्च दुष्यं च विपुलधनकनकवायत् सत्सारस्वापतेयम् अलं यावत् आसप्तमात् कुलश्यात प्रकाम दातम्, प्रकामं भोक्तम् , प्रकामं परिमाजयितुम् , तत् अनुभव तावत् जात! ऋद्धिसत्कारसमुदायम् , ततः पचात् अनुभूतकल्याणो वर्धितकुलतन्तु यावत् मत्रजिष्यसि, ततः खल्ल स जमालि: क्षत्रियकुमारः अनापितरौ एवम् अवादीत्-तथापि खलु तत् अम्बतातौ ! यत्ग्वल यूयं माम् एवम् वदय-इदंच तव जात ! आर्यक प्रार्यक यावत् प्रत्रजिष्यसि, एवं खलु अबतातौ ! हिरण्यंच सुवर्णच यावत् स्वापतेयम् अग्निसाधिकम् , चौरसाधिकम् राजसाधिकम् , मृत्युसाधिकम् , दायादसाधिकम्, एवम् अग्नि सामान्यम् यावत् दायादसामान्यम् अध्रुवम् अनित्यम् , अशाश्वतम् पूर्व वा पश्चाद वा, अवश्यं विपहातव्यं भविष्यति, तत् कोऽसौ खलु जानातितदेव यावत् प्रवनितुम् ॥ सू० ७ ॥ टीका-'तएणं से जमाली खत्तियकुमारे अम्मापियरो एवं वयासी'ततःखलु स जमालिः क्षत्रिय कुमारः अम्बापितरौ एवं वक्ष्यमाणप्रकारेण अबादीत् 'तहावि णं तं अम्मताओ ! जणं तुम्भे ममं एवं वदह-इमाओ ते जाया विपुलकुलजाव पव्वइहिसि'
टीकार्य-तए णं से जमाली खत्तियकुमारे अम्मापियरो एवंवयासी - तहा वि य ण अम्मताओ ! जं णं तुम्भे ममं एवं वदह-इमामो ते जाया विपुलकुलं जाव पव्वइदिसि' मातापिता की ऐसी बात सुनकर क्षत्रियकुमार जमालिने
टी---'तएणं से जमाली खत्तियकुमारे अम्मापियरो एवं वयासी तहा वि य णं अम्मताओ ! जणं तुम्भे ममं बदइ-इमाओ ते जाया विउल कुलं जाव पव्वइहिनि"
भ०-५९
श्रीभगवती. सूत्र: ८
