________________
४४०
भगवतीसूरे पोक्ताम् अनिष्टाम्-प्रभाग्छिताम् , अकान्ताम्-अकमनीयाम्-अप्रियाम् , मनसोsपीतिकरोम् अमनोज्ञाम्-न मनसा ज्ञायते सुन्दरतयेति अमनोज्ञा ताम् अम आमित्यर्थः अपनोऽमाम् , न मनसा अभ्यते गम्यते पुनः पुनः संस्मरणेनेति अमनोऽमा, ताम्-मनाप्रतिकलामित्यर्थः अश्रुतपूर्वाम्-पूर्व कदाचिदपि न श्रुताम् एतादृशीं गिरं वाचं श्रुत्वा निशम्य स्वेदागतरोमकूपप्रगलविलीनगात्रा ' स्वेदेन आगतेन रोमकूपेभ्यो निर्गतेन प्रगलन्ति-क्षरन्ति विलीनानि च विलग्नानि-आर्दीभूतानि गात्राणि शरीरावयवानि यस्याः सा तथा, सोगमरपवेधियंगमंगी नित्तेया, दीणविमणश्यगा' शोकभरमवेपितानाङ्गो शोकमरेण प्रवेपितं प्रकम्पितमङ्गमङ्गं यस्याः सा तथा निस्तेजाः प्रभारहिताः, दीनविमनो वंदना, दीरस्येव विमनस इव वदनं मुखं यस्याः सा तथा 'कायलमलियब कमलमाला' करतलमर्दिता कमलमालेव ज्योंही अपने पुत्रकी उस अनिष्ट, अकान्त, अप्रिय, अमनोज्ञ और अ. मनोम अश्रुतपूर्व उस वाणीको सुना और उस पर विचार किया कि तुरतही उसका सारा शरीर पसीनेसे तर हो गया, वह उसकी वाणी उसे अनिष्ट इसलिये कही गई है, कि वह ऐसी उसकी वाणीको सुनना पसंद नहीं करती थी पसन्द नहीं होनेके कारणही वह उसे अकान्तमदी एवं अप्रिय प्रतीत हुई-मनको प्रिय नहीं लगी इसीलिये वह उसे सुन्दररूपसे जची नहीं, मनके प्रतिकूल पडी ! अपने बेटेके मुखले इसके पहिले उसने कभी भी ऐसी बात नहीं सुनी थी, अन्तः वह उसे अश्रुत पूर्व लगी 'सोगभरपवेवियंग मंगी नित्तया, दीणविमणबयणा' उसका हरएक अङ्ग शोककी प्रबलतासे कंप उठा, शरीर उसका निस्तेज हो गया-अपती स्वाभाविक प्रभासे रहित हो गया-दीनके जैसा उसका
અપ્રિય, અમનેશ, અને અમનેમ તથા અશુપૂર્વ વાણું સાંભળી અને તેના ઉપર વિચાર કર્યો, ત્યારે તેનું આખું શરીર પરસેવાથી તરબોળ થઈ ગયું. જમાલીની વાણી તેને અનિષ્ટ લાગવાનું કારણ એ છે કે તેને પિતાને એકને એક પુત્ર દીક્ષા લે એ વાત ગમતી ન હતી. પસંદ નહી પડવાને કારણે જ તે વાત તેને અકાન્ત અને અપ્રિય લાગી. એ વાત તેના મનને નહીં ચવાને કારણે તેને અમને જ્ઞ કહી છે. પિતાના પુત્રના મુખથી આ પ્રકારની વાત તેણે पडai se ainvणी नती , तेथी ते पातने मश्रुतपूर्व ही छ. “ सोगभर पवेविय गम गी नित्तेया, दीणविमणवयणा" तेनु प्रत्ये: म नी प्रम. ળતાને લીધે કંપી ઉઠયું, તેનું શરીર નિસ્તેજ (સ્વાભાવિક પ્રભાથી રહિત)
श्रीभगवती. सूत्र: ८
