________________
प्रमेयचन्द्रिका टीका श.७ उ.१० मृ.२ कालोदायिप्रबोधनिरूपणम् ७९९ श्रमणं भगवन्तं महावीरं वन्दते, नमस्यति, वन्दित्वा, नमस्यित्वा नात्यासन्ने नातिदूरे योग्यस्थाने यावत्-शुश्रूषमाणः नमस्यन् अभिमुखं विनयेन प्राञ्जलिपुटः पर्युपास्ते ॥म्. १॥
कालोदायिप्रबोधवक्तव्यता ।। कालोदायिनः प्रबोधप्रव्रज्यादिप्राप्ति निरूपयितुमाह-'तेणं कालेणं' इत्यादि ।
मूलम्-'तेणं कालेणं तेणं समएणं समणे भगवं महावीरे महाकहापडिवन्ने यावि होत्था, कालोदाई य तं देसं हवं आगए, 'कालोदाई' त्ति समणे भगवं महावीरे कालोदाई एवं वयासी-से गूणं तुम्हाणं कालोदाई ! अन्नया कयाइ एगयओ, समुवागयाणं, संनिविटाणं तहेव जाव से कहमेयं मन्ने एवं ? से गूणं कालोदाई ! अढे सम? ? हंता अस्थि । तं सच्चे णं एसमटे कालोदाई ! अहं पंचअस्थिकाए पन्नवेमि, तं गौतमने भक्तपान प्रभुको दिखलाया 'भत्तपाणं पडिदंसेत्ता समणं भगवं महावीरे बंदइ, नमसइ वंदित्ता नमंसित्ता नच्चासन्ने जाव पज्जुवासइ' प्रभुको भक्तपान दिखा करके प्रभुकी आज्ञा लेकर आहारपानी किया बादमें फिर उन गौतमने प्रभुको वंदनाकी, नमस्कार किया वन्दना नमस्कार करके फिर वे न अतिपास और न अतिदूर किन्तु अपने योग्य ऐसे स्थान पर उनके समक्ष विनयसे दोनों हाथ जोडकर उनकी उपासना करने में लग गये ॥ सू० १ ॥
गौतम स्वामी पडारी anan साडारया मगवान महावीरने मताव्या. 'भत्तपाणं पडिदंसेत्ता समणं भगव महावीरं वंदइ, नमसइ, वंदित्ता नम सित्ता नचासन्ने जाव पज्जुवासई' मा २५ मतावाने प्रभुनी माज्ञा सधन भाडा२प ४या. ત્યાર બાદ તેમણે ભગવાનને વંદણા કરી અને નમસ્કાર કર્યા. વંદણા નમસ્કાર કરીને તેઓ ભગવાનથી અતિ દૂર પણ નહીં અને અતિ પાસે પણ નહીં એવા સ્થાને, બન્ને હાથ જોડીને વિનયપૂર્વક બેસી ગયા અને તેમની સેવા – ઉપાસના કરવા લાગી ગયા. સુ. ૧૫
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૫