________________
७९४
भगवतीसूत्रे असंभंतं जाव रोय' सोहेमाणे, सोहेमाणे' यथापर्याप्तम् यल्लब्धमरसविरसादिकं भक्त-पानं प्रतिगृह्य-आदाय राजगृहात् नगरात् यावत्-अत्वरितम्स्वरावर्जितम्, अचपलं चापल्यरहितम्, असंभ्रान्तं संभ्रान्तिवर्जितम् यावत्ईर्याम् ईयासमितिम् शोधयन् , शोधयन्, 'तेसिं अन्नउत्थियाणं अदूरसामंतेणं वीडवयई' तेषाम् अन्ययूथिकानाम् अन्यतोथिकानाम् अदूरसामन्तेन पार्श्वभागेन व्यतिव्रजति गच्छति, 'तए गं ते अन्नउत्थिया भगवं गोयमं अदूरसामंतेणं वीइवयमाणं पासंति' ततः खलु ते अन्यथिकाः अन्यतीर्थिकाः भगवन्तं गौतमम् अदूरसामन्तेन पार्श्वभागेन व्यतित्रजन्तं पश्यति, 'पासेत्ता अन्नमन्नं सद्दावेति' दृष्ट्वा अन्योन्य परस्परं शब्दयन्ति, 'अन्नमन्न सदाचित्ता, एवं वयासी-' अन्योन्य शब्दयित्वा एवम् वक्ष्यमाणप्रकारेण अवादिषुः'एवं खलु देवाणुप्पिया!' एवं खलु भो देवानुप्रियाः ! 'अम्हं इमा कहा अविष्पगडा' अस्माकम् इयं कथा अस्तिकायवक्तव्यतारूपा अविभकटा न नगरसे 'जाव अतुरिय अचवलं असंभंत' यावत् त्वरावर्जित होकर, चपलतारहित होकर, संभ्रान्तिसे रहित होकर, ईर्यासमितिका शोधन करते हुए 'तेसिं अनउत्थियाणं अदरसामंतणं वीइवयह उन अन्य. यूथिकोंके पास से होकर निकले । 'तएणं ते अन्नउत्थिया भगवं गोयमं अदरसामंतेणं वोइवयमाणं पासंति' उन अन्ययूथिकोंने भगवान् गौतमको अपने पास से जाते हुए ज्योंही देखा, तो 'पासित्ता' देखकर, 'अन्नमन्नं सदावेति' उन्होंने आपसमें एक दूसरेको संबोधित करके बुलाया 'अन्नमन्नं सद्दावित्ता एवं वयासी' बुलाकर फिर उन्होंने आपसमें ऐसा विचार किया कि 'एवं खलु देवाणुप्पिया !! हे देवानुपियों, 'अम्हं इमा कहा अविप्पकडा' श्रमण ज्ञात पुत्र सन, तमो राड नगरमाथी 'जाव अतरिय, अचवलं, असंभंत' (१२।२डित, ચપલતારહિત અને સંભ્રાંતિથી રહિત ગંતપૂર્વક, ઈર્યાસમિતિનું શોધન કરતા કરતા – भाग ५२ दृष्टि नसता या 'तेसिं अनउत्थियाणं अदरसामंतेणं वीइवयई' ते मन्य यूयिहानी पासे थाने नीval. 'तएणं ते अन्नउत्थिया भगवं गोयमं अदरसामंतेणं वीइवयमाणं पामंति' ते मन्य यूथि भगवान गौतभने तेमनी पाथी पसार थत लया. 'पासित्ता भने लेधन 'अन्नमन्न सहावे ति, तमो मे मीने संयोधन शन. नव्या , 'अन्नमन्नं सहावित्ता एवं वयासी' भने भो २५२२५२समा मा प्रमाणे विया२ -- ' एवं खलु देवाणुप्पिया!' 3 पानुप्रिया! 'अम्ह इमा कहा अविष्पकडा' श्रमण ज्ञातपुत्र भावी२ द्वारा
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૫