________________
२६८
भगवतीसूत्रे हे गौतम! देवाः खलु नोसंयता इति वक्तव्यं स्यात्, 'नोसंयताः' इति शब्देन देवा व्यवहर्तव्या इति भावः, यद्यपि असंयत-नोसंयतशब्दयोः समानार्थकतया असंयतशब्दापेक्षया नोसंयतशब्देन व्यवहरणे न किमपि वैसिष्टयं प्रतिभाति तथापि 'मृतः' इति शब्दापेक्षया परलोकं गतः ? इति शब्दवदस्यानिष्ठुरत्वात् ।। सू०६ ॥
देवस्यार्धमागधीभाषावक्तव्यतामाहमूलम्-" देवा णं भंते! कयराए भासाए भासंति, कयरा वा भासा भासिजमाणी विसिजमाणी विसिस्सइ ? गोयमा ! देवा णं अद्धमागहाए भासाए भासंति, सावि यणं अद्धमागहा भासा भासिज्जमाणी विसिस्सइ ॥ सू० ७॥
छाया-देवाः खलु भदन्त ! कतरया भाषया भाषन्ते, कतरा वा भाषा करने के " नो संयत" यह शब्द है । यद्यपि विचार किया जावे तो नो सयत और असंयत ये दोनों शब्द समानार्थक हैं अतः असंयत शब्दकी अपेक्षा 'नो संयत 'शब्द द्वारा देवों में संयत अवस्था प्रकट करने में कुछ वैशिष्यय प्रतीत नहीं होता है, फिर भी मृत शब्द की अपेक्षा जैसे पर लोक गत शब्द में कोमलता है-निष्ठुरता नहीं है- कठोरता का अभाव है- उसी प्रकार से असंयत शब्दकी अपेक्षा नो संयत ' शब्द में कोमलता है कठोरता नहीं है । सू० ६॥
देवकी अर्धमागधी भाषा की वक्तव्यता-- 'देवाणं भंते ! कयराए भासाए भासंति ' इत्यादि
सूत्रार्थ-(देवा णं भंते ! कयराए भासए भासंति ) हे भदन्त ! દે સંયત હોતા નથી, એ વાતને દર્શાવવા માટે “ને સંયત” શબ્દને प्रयोग ४२व नये. “नो संयत” भने “असंयत" २ अन्ने हो સમાનાથી લાગે છે છતાં દેવને અસંયતને બદલે નો સંયત કહેવાનું કારણ નીચે પ્રમાણે છે-જેમ “મૃત’ શબ્દને બદલે “પરલેક ગત” શબ્દમાં કમળતા જણાય છે કઠેરતા જણાતી નથી. એ જ પ્રમાણે અસંયતને બદલે ને સંયતને પ્રયોગ ४२पाथी भात शायछ. ' मसयत ' म ठरत पाय छ । सू.६ ।
દેવેની ભાષાનું વર્ણન " देवाणं भंते ! कयराए भासाए भासंति ? " त्याहि. सूत्राथ-(देवाणं भंते ! कयराए भासाए भासंति ? ) 3 महन्त ! ४३।
श्री. भगवती सूत्र:४
