________________
५५८
भगवतीस्त्रे मूलम्-से गुणं तुम खंदया ! सावत्थीए नयरीए पिंगलए णं नियंठेणं वेसालिय सावएणं इणं अक्खेवं पुच्छिएमागहा ! किं स अंते लोए अगंते लोए एवं तं चेव जाव जेणेव ममं अंतिए तेणेव हव्वं आगए, से णणं खंदया ! अयमढे समटे ? । हंता अस्थि । जे वि य ते खंदया अयमेयारूवे अज्झथिए चिंतिए पत्थिए कपिए मणोगए सं कप्पे समुप्पजित्था-किं स अंते लोए अणंते लोए तस्स वि य णं अयं अटे एवं खलु मए खंदया चउविहे लोए पन्नत्ते तं जहा-दव्वओ खत्तओ कालओ भावओ । दवओ णं एगे लोएस अंते१, खेत्तओ गं लोए असंखेज्जाओ जोयणकोडाकोडीओ आयामविक्खभेणं, असंखेजाओ जोयण कोडाकोडीओ परिक्खेवेणं पण्णत्ताओ। अस्थिपुण स अंते२, कालओ णं लोए ण कयाइ न आसी, न कयाइ न भवइ, न कयाइ न भविस्सइ भविंसुय भवई य भविस्सइ य धुवेणियए सासए अक्खए अव्वए अवहिए णिच्चे नस्थि पुण से अंते ३। भावओ णं लोए अणता वण्णपजवा, अणंता गंध पजवा, अणंता रसपज्जवा, अणंता फासपज्जवा, अणंता संठाणपज्जवा,अणंता गरुयलहुयपजवा, अणंता अगुरुयलहुयपज्जवा, नत्थि पुण से अंते ४, से तं खंदगा दव्वओ लोए स अंते खेत्तओ लोए स अंते कालओ लोए अणते भावओ लोए अणंते ?॥१॥ जे वि य ते खंदया जाव स अंते जीवे
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૨