________________
२२४
स्थानानस पूर्व ब्रह्मचर्य गुप्तय उक्ता, सभ्मति तद्विपरीताब्रह्मवर्यागुप्तीराह
मूलम् –णय बंभचेर अगुत्तीओ पण्णत्ताओ, तं जहा-णो विवित्ताई सयणासगाई सेवित्ता भवइ, इत्थी संप्सत्ताई पसुसं सत्ताई पंडगसंसत्ताइं १, इत्थीणं कहं कहेता भवइ २, इत्थीणं ठाणाई सेवित्ता भवइ ३, इत्थीणं इंदियाइं जाव निज्झाइत्ता भपइ ४, पणीयरसमोई ५, पाणभोयणस्त अइमायमाहारए सया भवइ ६, पुव्वरयं पुव्यकीलियं सरित्ता भवइ ७, सद्दाणुवाई रुवागुवाई सिलोगाणुवाईट,सायासुक्खपडिबद्धे याविभवइ ९ सू०४॥ पण्डक संसक्त शयनासनोंका (वसति आदिना) सेवन नहीं करता है, चही अपने ब्रह्मचर्यका रक्षक हो सकता है, तथा जो स्त्रियों के समक्ष उनके साथ एकान्तमें बैठकर कथा नहीं करता है, उनके गुप्ताङ्गोको देखनेका जो प्रपास नहीं करता है, चित्तको चुरानेवाले एवं मनको लुभानेवाले उनके अवयवोंको राग भावसे जो विलोकन नहीं करता है, सरसमोजन नहीं करता है, रूक्ष भी भोजनको जो अतिमात्रामें (प्रमाणसे अधिक) नहीं खाता है, पूर्वमें सेचित किये कामभोगोंकी जो स्मरण नहीं करता है, एवं जो वैषयिक सुखमें आसक्त भाववाला नहीं होता है, वही अपने गृहीत ब्रह्म वर्यकी रक्षा करने में सावधान होता है, ये ही ब्रह्मचर्यकी नौ गुप्तियां (बाडे) हैं। सत्र ३ ॥ અને સ્ત્રીસંસક્ત, પશુસંસક્ત નપુંસક સંસકત શયનાસોનું (શયા, આસન આદિનું સેવન કરતા નથી, એજ સાધુ પિતાના બ્રહ્મચર્યવ્રતની રક્ષા કરી શકે છે. જે સાધુ સ્ત્રીઓની પાસે એકાન્તમાં બેસીને કથા કરતું નથી, જે સાધુ સ્ત્રીઓના મનહર અને મનને ડોલાવનારાં અંગો અને ઉપાંગોનું રાગભાવપૂર્વક અવકન કરતું નથી, જે સાધુ શ્રીદ્વારા સેવિત સ્થાનને એક મુદ્દત પર્યન્તને સમય વ્યતીત થયા બાદ જ ઉપયોગ કરે છે, જે ઘતાદિથી યુક્ત ભોજન કરતો નથી, જે લખો સકે આહાર પણ અધિક માત્રામાં લેતે નથી, જે ગૃહસ્થાવસ્થામાં સેવેલાં કામગોને યાદ કરતું નથી, અને જે વૈષયિક સુખમાં આસક્તિથી યુક્ત હોતે નથી એ સાધુ પિતે ગ્રહણ કરેલા બ્રહ્મચર્યવ્રતનું પાલન કરવાને સમર્થ બને છે. આ નવ સ્થાનને બ્રહ્મચર્યની નવ ગુપ્તિઓ (વડ) કહી છે. સૂત્ર-૩
શ્રી સ્થાનાંગ સૂત્ર : ૦૫
