________________
स्यानाङ्गमचे एवं व्यपगमात् कृतविनाशो, येन च कर्मणाऽऽयुर्विगमस्तत्पत्यापत्त्याऽकृतागमश्च मरतोति कृतनाशाकृतागमप्रसक्तया मोक्षेऽविश्वासथारित्रादायप्रतिश्च स्यात् ?
" कम्मोपकमिज्जइ, अपत्तकालम्मि जइ तो पत्ता !
अकयागमकयनासा, मोक्खाणासासो दोसा ॥१॥" छाया-कर्म उपक्रम्यते अवाप्तकाले यदि ततः प्राप्ताः ।
अकृतागमतताशात् मोक्षानाश्वासतो दोपाः ॥ इति । इति चेत् , आह-वर्षशतभोग्यमपि भक्तं भस्मकव्याधिना समाक्रान्तस्य जनस्याल्पेनैव कालेन भुञानस्य यथा न कृतनाशो न चाकृतागमो भवति, नामका दोष आता है, और अकृतके अभ्यागमका प्रसंग प्राप्त होता है, क्योंकि जो कर्म उसमे नहीं किया है-उससे उसकी आयुका विगम हुआ है, इन दोनों दोषोंके सद्भायसे मोक्षमें अविश्वास और चारित्र आदिमें अप्रवृत्ति जीयको हो जायगी।
"कम्प्रोचक्कमिज्ज" इत्यादि ।
इस गाया द्वारा पही समझाया गया है, कि यदि आयु अकालमें नष्ट हो जाती है, तो इस स्थिति में कृत प्रणाश और अकृताभ्यागम ये दोष उपस्थित होते हैं आदि ।
उ.-सो वरस तक भी खाया जा सके ऐसे भी भोजनको, जिसको भस्मक व्याधि हो गई है, ऐसी व्यक्ति जब एकही चारमें उस भोजनको खा लेता है, तो वह उस भोजनको बहुतही जल्दी पचा जाता है तो વિનાશ નામના દેષને પ્રસંગે ઉપસ્થિત થાય છે અને અમૃતના અભ્યાગમને પ્રસંગ પ્રાપ્ત થાય છે, કારણ કે જે કમ તેણે કર્યું નથી તેના દ્વારા તેની આયુને વિનાશ થયો છે. આ બન્ને પ્રકારના દેના સભાવે કરીને જીવને માક્ષમાં અવિશ્વાસ ઉત્પન્ન થશે અને ચારિત્રાદિની આરાધનાની જીવની પ્રવૃત્તિ '५ न.
"कम्मोवक्कमिज्जा" इत्याह
આ ગાથામાં એ જ વાત પ્રકટ કરવામાં આવી છે કે “જે આયુને અકાળે નાશ થવાની વાત સ્વીકારવામાં આવે, તે કૃતપ્રણાશ અને અકૃતા. ल्यापम मामे होप उपस्थित थाय छ,” त्या:
ઉત્તર–જે માણસને ભસ્મક વ્યાધિ થયો હોય એ માણસ અન્ય માણસ દ્વારા ૧૦૦ વર્ષ માં ખાઈ શકાય તેટલા ભેજનને પણ એક જ વખતમાં ખાઈ જાય છે, એટલું જ નહી પણ એ ભેજનને તે પચાવી પણ શકે
श्री. स्थानांग सूत्र :०४
