________________
१०८
स्थानाङ्गसूत्रे
पूर्वं च्युतान् संबोधयितुं मनुष्यलोकं गच्छामि, सूत्रे 'मे' इत्यात्वादेकवचनम् । इति चतुर्थमागमनकारणम् |४| || सू० २४ ॥
अनन्तरं देवाऽऽगमनमुक्तं तत्र तत्कृतोद्योतो भवतीति तद्विपरीतं लोकान्धकारं प्राह
मूलम् - चउहिं ठाणेहि लोगंधयारे सिया, तं जहा - अरहंतेहिं वोच्छिनमाणेहिं १, अरहंतपन्नत्ते धम्मे बोच्छिज्जमाणे २, पुवगए वोच्छिज्जमाणे ३, जायतेए वोच्छिज्जमाणे ४ ।
चउहिं ठाणेहिं लोउज्जोए सिया, तं जहा - अरहंतेहिं जायमाणेहिं १, अरहंतेहिं पवयमाणेहिं २, अरहंताणं णाणुपायमहिमासु ३, अरहंताणं परिणिव्वाणमहिमासु ४ | एवं देवंधगारे देवज्जोए देवसंनिवाए दवुक्कलिया देवकहकहे ।
चउहिं ठाणेहिं देविंदा माणुस्सं लोगं हव्वमागच्छंति, प्रतिबोधनीय है, इसलिये मैं पूर्वमें चये हुयोंको संबोधन करनेके लिये मनुष्य लोकमें जाऊं ।
पश्चात् - स्नेहीका नाम मित्र है, बाल वयस्यका नाम सखा है, हितैषी सज्जनका नाम सुहृत् है एक किसी भी कार्य में साथ रहनेवाले का नाम सहचर है जिससे जान पहिचान हो उसका नाम साङ्गतिक है, ऐसा यह चौथा कारण है || सु०२४||
આયુષ્ય પૂરૂ કરીને ફરી મનુષ્યલેાકમાં ઉત્પન્ન થઈ જાય ), તે માણુસ સબधयितव्य-प्रतिमेोधनीय (मोष प्राप्त उखाने यात्र) गावो लेहये.
આ પ્રકારના વિચારથી પ્રેરિત થઈને પેાતાના પહેલાં દેવલાકમાંથી જેઓ ચવેલા છે તેમને સોધન કરવાને માટે તે અનેાપપન્ન દેવ આ મનુષ્યલેાકમાં આવવા ચાહે છે.
ઘણુા લાંબા સમયથી જેની સાથે સ્નેહ હાય તેને મિત્ર કહે છે. આલ્યકાળથી જેની સાથે મૈત્રી હોય તેને સખા કહે છે. હિંતેષી સજ્જનને સહેન્દ્ કહે છે. કાઈ એક કાર્ટીમાં સાથે રહેનારને સહચર કહે છે, જેની સાથે એળ ખાણ પીછાણુ હાય તેને સાંગતિક કહે છે ! સૂ, ૨૪૫
શ્રી સ્થાનાંગ સૂત્ર : ૦૩
