________________
सूत्रकृताङ्गसूत्रे ।। अथ षष्ठमध्ययनमारभ्यते ॥
अथ श्री. आर्द्रककुमारकथाधनधान्यसमृद्धे मगधजनपदे आसीद्वसम्मपुरनामनगरम् । तत्र सदा सामा• यिकपालनतत्परः सामायिको नाम कुटुम्बी प्रतिवसति । तस्य सदोरकमुखवस्त्रिका प्रमाजिकाऽऽप्सनादिकसामायिकोपकरणानि अतीव पियाणि आसन् । स प्रतिदिन मुभयकालं सामायिक कुर्वन् आम्ते । तस्य सकलोऽपि कुटुम्ब: सामायिकमिय एव । स च संसारासारतां ज्ञात्वा संसाराद्विरक्तः सपत्नीका समन्तभद्राचार्यसमीपे प्रवजितः, स संयममाराधयन् साधुभिः सार्ध विहरति । सोऽन्यदा स्व. पत्नी साध्वी भिक्षामटतीं दृष्ट्वा तथाविधमोहोदयात् पूरतारनुस्मरणेन तस्या
छटे अध्ययन का प्रारंभ
आईक कुमार की कथा धन और धान्य से समृद्ध मगध प्रदेश में वसन्तपुर नामक नगर था। वहां सदा सामायिक व्रत का आचरण करने वाला सोमायिक नामक गृहस्थ निवास करता था। उसे डोरा युक्त मुखस्त्रिका, पूंजनी, आसन आदि सामायिक के उपकरण अत्यन्त प्रिय थे। वह प्रतिदिन दोनों समय सामायिक किया करता था। उसका सारा परिवार सामा. पिक का प्रेमी था। वह संसार की असारता को जान कर संसार से विरक्त होकर पत्नी सहित समन्तभद्राचार्य के समीप दीक्षित हो गया। संयम की साधना करता हुआ वह साधुओं के साथ विचरने लगा। उसकी पत्नी साध्वियों के साथ विचरने लगी। वह एक बार अपनी
છઠ્ઠા અધ્યયનને પ્રારંભ–
આદ્રક કુમારની કથાધન અને ધાન્યથી ભરેલા મગધ દેશમાં વસતપુર નામનું નગર હતું ત્યાં હંમેશાં સામાયિક વ્રતનું આચરણ કરવાવાળા, સામાયિક નામના ગૃહસ્થ રહેતા હતા, તેમને દેરા યુક્ત મુખવસ્ત્રિકા-મુહપત્ત-પૂજની, આસન, વિગેરે સામાયિકના ઉપકરણે ઘણા પ્રિય હતા, તેઓ દરરોજ બને સમયે સામાયિક કરતાં હતા, તેમને બધે પરિવાર સામાયિકમાં પ્રેમવાળો હતો. તે સંસારની અસારતાને સમજીને સંસારથી વિરક્ત થઈને પિતાની પત્નીની સાથે “સમન્ત ભદ્રાચાર્ય' નામના આચાર્યની પાસે દીક્ષિત થયા. સંયમની આરાધના કરતા થકા તે સાધુઓની સાથે વિહાર કરવા લાગ્યા, તેમની પત્ની સાથ્વીની સાથે વિહાર કરવા લાગી. તે એકવાર પોતાની સાથ્વી
શ્રી સૂત્ર કૃતાંગ સૂત્રઃ ૪
