________________
३६४
सूत्रकृताङ्गसूत्रे चेद' आजीवगम्, आसमन्ताज्जीवति अनेनेति आजीवोऽर्थसंग्रहस्तं गच्छतिआश्रयति इत्याजीवगस्तं च चतुर्थम् ‘णिन्नामए' निर्नामयेत्-त्यजेत् पूर्वोक्तमदत्यागादसौ 'पंडिए' पण्डितः 'से' सः 'उत्तमपोग्गले' उत्तमपुद्गलः, उत्तमः पुद्गलाआत्मा यस्य स तथा, एतादृश एवं समस्तमदत्यागी विशिष्टात्मा भवतिसर्वेभ्यः समुत्कृष्टो भवतीति ।।
साधु निमदं तपोमदं गोत्रमदं, तथा चतुर्थमाजीविकामदं परित्यजेत् । य इत्थं करोति स एव पण्डितः सर्वेभ्य उत्कृष्टश्च भवतीति भावः ॥१५॥ मूलम्-ऐयाई मयाई विगिच धीरा,
__ण ताणि सेवंति सुधीरधम्मा। ते सव्वगोत्तावयगा महेसी,
उच्चं अंगोत्तं च गई वयंति॥१६॥
हुआ हूं' इस प्रकार अपने कुल का या अपनी जाति का भी अहंकार न करें। चौथा आजीविका को मद भी न करे। जिसके सहारे मनुष्य जीता है। उसे आजीविका कहते हैं । साधु के लिए अन्नपानी आदि ही आजीविका है । वह प्रचुर मात्रा में मिलते हों तो उसके लिए अभिमान नहीं करना चाहिए । मद का त्याग करने वाला पण्डित अर्थात् विवेकवान् कहलाता है । वही उत्तम आत्मा है।
भावार्थ-यह है कि साधु ज्ञानमद, तपोमद, गोत्रमद और चौथा आजीविकामद न करे । जो इन मदों का परित्याग ६.रता है वहीं पण्डित और प्रधान होता है ॥१५॥ ઉગ્રવંશમાં ઉત્પન્ન થયે છું. આ રીતે પિતાને કુલનું અથવા પિતાની જાતનું પણ અભિમાન ન કરે તેમજ શૈથું આજીવિકાને મદ ન કરે. જેની સહાયથી મનુષ્ય જીવે છે. તેને આજીવિકા કહે છે. સાધુ માટે અન્નપાણ એજ આજીવિકા છે. તે ઘણા પ્રમાણમાં મળતું હોય તે તે માટે અભિમાન કરવું ન જોઈએ. મદને ત્યાગ કરવાવાળે પંડિત અર્થાત વિવેક શીલ કહેવાય છે. તેજ ઉત્તમ આત્મા છે.
ભાવાર્થ અને એ છે કે--સાધુએ જ્ઞાનમદ, તપેમદ, ગોત્રમદ અને ચેાથે આજીવિકા મદ ન કરવો. આ મદને જે ત્યાગ કરે છે, તેજ પંડિત અને પ્રધાન પુરૂષ કહેવાય છે. ૧પા
श्री सूत्रकृतांग सूत्र : 3
