________________
सूत्रकृतानसचे अशातरूपं जन्मजरामरणरोगशोकजनितां शरीरपीडां तत्कारणं वा, च-तथा 'निज्जरं' निर्जराम्-तपः संयमादिजन्यं कर्मक्षपणम् 'जाणई' जनाति 'सो' स:पूर्वोक्ततत्त्वज्ञोमुनिः 'किरियवायं' क्रियावादं जीवाऽजीवाचस्तित्वरूपम्, मासिउँ' भाषितम्-उपदेष्टुम् 'अरिहइ' अईति-योग्यो भवतीति ॥२१॥ मूलम्-सद्देसु सेवेसु असज्जमाणो,
गंधेहुँ रसेसे अदुस्समाणे। णो जीवियं णो मरणाहिकंखी,
आयाणगुत्ते वलयाविमुक्के ॥२२॥त्तिबेमि॥ छाया-शब्देषु रूपेष्वसज्जमानो, गन्धेषु रसेषु चाद्विषन् । नो जीवितं नो मरणममिकाक्षेद्, आदानगुप्तो वलयाद्विमुक्तः।२२। इति ब्रवीमि दुःख को अर्थात् असाता को या जन्म, जरा, मरण, रोग शोक आदि से उत्पन्न होने वाली शारीरिक पीड़ा या उसके कारणों को जानता है, और जो तप संयम आदि रूप निर्जरा को जानता है, ऐसा तत्ववेत्ता मुनि ही क्रियावाद का उपदेश देने के योग्य होता है ॥२१॥ 'सदेसु रुवेसु' असज्जमाणो' इत्यादि ।
शब्दार्थ-मुनि 'सदेसु-शब्देषु' वीणा आदिके शब्दों में 'स्वेसुरूपेषु' तथा रूपमें 'असज्जमाणो-असज्जमान:' आसक्ति नहीं करता हुआ तथा गंधेतु-गंधेषु' गंधमें 'च-च' और 'रसेसु-रसेषु' रसमें 'अदुस्समाणे-अद्विषन्' द्वेष न करता हुआ 'जीवियं-जीवितम्' जीवन धारण करने की 'नो अभिकंखी-नो अभिकाक्षेत्' इच्छा न करे तथा સમ્યગ્દર્શન ગનિષેધ વિગેરેને જાણે છે. જે દુઃખને અર્થાત અસાતાને અથવા જન્મ, જરા, મરણ, રેગ; શેક વિગેરથી ઉત્પન્ન થવાવાળી શારીરિક પીડા અથવા તેને કારણને જાણે છે, અને જે તપ, સંયમ વિગેરે રૂપ નિર્જરાને જાણે છે. એવા તત્વવેત્તા મુનિજ ક્રિયાવાદને ઉપદેશ આપવાને ગ્ય હોય છે. ૨૧
Avati'.-मुनि 'सद्धेसु-शब्नेषु' पाए। विना शमा रूवेसु-रूपेषु' तथा ३५i "असज्जमाणो-असज्जमानः' मासत थया विना तथा 'गधेसुगन्धेषु' मधमा 'च-च' अने रसेसु-रसेषु' २सीमा ‘अदुस्समाणे-अद्विषन्' द्वेष मा ४ बिना 'जीविय-जीवितम्' वन धार ४२पानी 'नो अभिकखा
શ્રી સૂત્ર કૃતાંગ સૂત્રઃ ૩
