________________
समयार्थबोधिनी टीका प्र. श्रु. अ. ११ मोक्षस्वरूपनिरूपणम् १९७ ___ अन्वयार्थः-(दाणहया) दानार्थमन्नदानाय जलदानाय वा अन्नजलदानमुहिश्येत्यर्थः (जे तसथावरा पाणा हम्मंति) ये प्रसस्थावराः प्राणा:-जीवा हन्यन्ते- व्यापाध-ते (तेसि सारकावणठाए) तेषां प्रसस्थावराणां संरक्षणार्थायरक्षानिमित्तम् (मत्थीति नो वए) अस्ति पुण्यं भवतः कूपखननादिकार्य इति नो वदेत् जितेन्द्रियः साधुरिति ॥१८॥
टीका-अन्नदानं पवनपाचनादिकया क्रियया भवति, जलदानं च कूपखननादिकया क्रियया भवतीति 'दाणट्ठया' दानार्थाय-तहाननिमित्तम् 'जे' ये 'तसथावरा' प्रसस्थावराः 'पाणाः' पाणिनः 'हम्मति' हन्यन्ते 'तेसिं' येषामुपमर्दनेनान्नादिकं निष्पादितं भवति तेषाम् 'सारक्खणटाए' रक्षणनिमित्तम् अस्थी ति णो वर' अस्ति-पुण्यमस्तीति नो वदेत् आत्मगुप्तो जितेन्द्रियः साधुः नो वदेदस्ति पुण्यमिति भावः ॥१८॥ मूलम्-जोर्स तं उवकप्पंति, अन्नपाणं तहाविहं ।
तेसिं लाभतरायांति, तम्हा त्थि त्ति जो वैए ॥१९॥ ___ अन्वयार्थ-अन्नदान या जलदान के लिए त्रस और स्थावर प्राणियों का घात किया जाता है, उनकी रक्षाके लिए 'पुण्य है' ऐसा नहीं कहना चाहिए ॥१८॥
टीकार्थ-पचन पाचन आदि क्रिया करके अथवा कू खनन आदि क्रिया करके दान के लिए जिन बस और स्थावर प्राणियों का घात किया जाता है, उनके संरक्षण के लिए 'पुण्य है' ऐसा न कहे।
सारांश यह है कि जितेन्द्रिय साधु 'पुण्य है' ऐसा न कहे। पुण्य का विधान करने से त्रस स्थावर जीवों की विराधना का भागी बनना पड़ता है ॥१८॥
અવયાર્થ—અન્નદાન અથવા જળદાન માટે ત્રસ અને સ્થાવર અને ઘાત કરવામાં આવે છે. તેની રક્ષા માટે “પુણ્ય છે તેમ કહેવું ન જોઈએ ૧૮
ટીકાથ-પચન પાચન વિગેરે ક્રિયાઓ કરીને અથવા જો ખોદ વિગેરે ક્રિયા કરીને દાનને માટે જે ત્રસ અને સ્થાવર પ્રાણિયોને ઘાત કરવામાં આવે છે, તેમના રક્ષણ માટે “પુણ્ય છે' તેમ ન કહેવું.
अवाने का मे छ ?--छतेन्द्रिय साधु 'एय छे' तेमन, કારણ કે પુણ્યનું વિધાન કરવાથી ત્રસ અને સ્થાવર જીની વિશધનાના allst२ सन ५३ छ. ॥१८॥
શ્રી સૂત્ર કૃતાંગ સૂત્રઃ ૩
