________________
सूत्रकृताङ्गसूत्रे मास्ते स्व स्वस्थानं स्वायुषः क्षयेऽवश्यं त्यक्ष्यन्ति । तथा-योऽप्ययं मोहाधायको मन्धुवान्धवैः सह संवासो मन्येऽनित्य एव सोऽपीति विभावनीयो बुद्धिमताऽनित्ये मति न विधेया कदापि, अपि तु मोक्षार्थमेव प्रयत्नो विधेय इति भावः ॥१२॥ मूलम्-एवमादाय मेहावी अप्पणो गिर्द्धि मुद्धरे।
आरियं उवसंपजे संविधम्म मकोवियं ॥१३॥ छाया--एचमादाय मेधावी आत्मनो गृद्धि मुद्धरेत् ।
आर्यमुपसंपद्येत सर्वधर्मेरकोपितम् ॥१३॥ क्षय होने पर अवश्य ही उस स्थान का परित्याग करते हैं । इसके अतिरिक्त बन्धु बान्धवों के साथ जो संवास है, वह भी सदा बना रहने वाला नहीं-उसे भी किसी समय त्यागना ही पड़ता है ।। ऐसा विचार कर बुिद्धमान पुरुष अनित्य पदार्थों में अपनी बुद्धि न लगावे, परन्तु मोक्ष के लिए ही प्रयत्न करे ॥१२॥ 'एचमादाय मेहावी' इत्यादि ।
शब्दार्थ-'मेहाची-मेधावी बुद्धिमान् पुरुष 'एबमादाय-एवमादाय' सब स्थान अनित्य है ऐसा विचार करके 'अप्पणो गिद्धि मुद्धरे-आत्मनः गृद्धिम् उद्धरेत्' अपनी ममत्व बुद्धिको हटादे 'सब्दधम्ममकोवियं-सर्व धर्मरकोपितम्' सब कुतीनिक धमों से दूषित नहीं किये हुए 'आरियं उपसंपज्जे-आर्यम् उपसंपद्येत' इस आर्य धर्म को ग्रहण करे ॥१३॥ તે સ્થાનને ત્યાગ કરવો જ પડે છે. તે સિવાય બંધુજન કે જ્ઞાતિજન સાથેને સંવાસ છે, તે પણ સદાકાળ બને રહેતે નથી. તેને પણ કઈ સમયે ત્યાગ કરવો જ પડે છે. આ પ્રમાણેનો વિચાર કરીને બુદ્ધિશાળી પુરૂષે અનિત્ય પદાર્થોમાં પિતાની બુદ્ધિ જોડવી ન જોઈએ. પરંતુ મોક્ષ માટે જ પ્રયત્ન કરતા રહે ૧રા 'एवमादाय मेहावी' इत्यादि
-'मेहावी-मेधावी' मुद्धिमान ५३५ 'एक्मादाय-एवमादाय' मया स्थानी अनित्य छ तेम विया२ ४रीने 'अप्पणो गिद्धिमुद्धरे-आत्मनः गृद्धिम् उद्धरेत्' पोतानी ममत्वमुद्धिने टावी हे 'सव्वधग्ममकोवियं-सर्वधमै रको. पितम्' या तीर्थ धथी इषित नही ४२। 'आरियं उवसंपज्जेआर्यम् उपसंपद्येत' ! माय मन स्व.२ ४२ ॥१३॥
શ્રી સૂત્ર કતાંગ સૂત્ર : ૨
