________________
૨૪૨
स्कृताङ्गले टीका--केचन परतीथिकाः साधूनां व्यामोहाय-एवमुक्तवन्तः, तद् यथा'नमी' नमिः राजा विदेही, विदेहदेशविशेषः तत्र भवाः वैदेहाः तनिवासिनो. लोकाः ते सन्ति अस्येति वैदेही नमी राजा । 'अभुजिया' अभुक्त्वा भोजनादिकमकृत्वैष 'य' च 'रामगुत्ते' रामगुप्तनामकः । 'भुंजिया' भुक्त्वा आहारं भुक्त्या, तथा 'बाहुए' बाहुका बाहुकनामकः 'उदगं भोच्चा' उदकं शीतोदकमेव भुक्रवा, तथा 'नारायणे रिसी' नारायणः ऋषिः नारायण नामा महर्षिः प्रणीतोदकमचिज्जलं भुक्त्वैव सिद्धि गताः॥२॥
अपि च-'आसिले देविले' इत्यादि । मूलम्-आसिले देविले चैव दीवायणमहारिसी ।
पारासरे दंगं भोच्चा बीयाणि हरियाणि यं ॥३॥ छाया-असिलो देवलश्चैव द्वैपायनमहाऋषिः ।
पाराशर उदकं भुक्त्वा बीजानि हरितानि च ॥३॥ टीकार्थ-किन्हीं किन्हीं परतीधिकोंने साधुओं को भ्रम में डालने के लिए इस प्रकार कहा है कि-वैदेही अर्थात् विदेह देश के राजा नमि ने भोजन आदि त्याग कर के ही मोक्ष प्राप्त किया, रामगुप्त ने भोजन करके मोक्ष प्राप्त किया । बाहुक नामक किसीने सचित्त जल का उपभोग करके तथा नारायण नामक ऋषिने अचित्त जल का उपभोग करके मुक्ति प्राप्त की ।। २ ।।
और भी कहते हैं--'आसिले देविले' इत्यादि ।
शब्दार्थ--'आसिले-असिलो ऋषिः' असिल ऋषि देविलेचेव-देवलश्च' और देवल ऋषि 'दीवायणमहारिसी-वैपायनो महाऋषिः' तथा
ટીકાઈ—કઈ કઈ પરતીથિક સાધુઓને ભ્રમમાં નાખવા માટે એવી દલીલ કરે છે કે-વૈદેહીઓ-વિદેહ દેશના રાજા નમિએ ભજનનો ત્યાગ કરીને જ મોક્ષ મેળવ્યો છે, રામગુપ્ત ભજનને ત્યાગ કર્યા વિના–ભેજનને ઉપભોગ ચાલુ રાખીને મોક્ષ પ્રાપ્ત કરેલ છે. બાહુક નામના કોઈ પુરૂષ સચિત્તા જળને ઉપભેગ કરીને તથા નારાયણ નામના ઋષિએ શીતળ જળનો ઉપ ભેગા કરીને મુક્તિ પ્રાપ્ત કરેલી છે. મારા
qvil प२ता से छे --'आसिले देविले' त्या--
शा-'आसिले-असिलो ऋषि.' मसिलपि 'देविले चेव-देवलश्च' भने ३१षि 'दीवायणमहारिसी-द्वैपायनो महाऋषिः' तथा महर्षि द्वैपायन
શ્રી સૂત્ર કતાંગ સૂત્ર : ૨
