________________
अध्य० २. उ. ३
२८५ मुनिर्मात्रयवाहारादिकं गृह्णीयात्, लाभालाभादौ च मध्यस्थतामवलम्बेतेति दर्शयति- लद्धे' इत्यादि।
मूलम्-लद्धे आहारे अणगारो मायं जाणिज्जा से जहेयं भगवया पवेइयं लाभुत्ति न मजिजा, अलाभुत्ति न सोइज्जा बहुंपि लद्धं न निहे परिग्गहाओ अप्पाणं अवसकिज्जा अन्नहाण पासए परिहरिज्जा ॥ सू० ६॥
छाया-लब्धे आहारेऽनगारो मात्रां जानीयात् , तद्यथेदं भगवता प्रवेदितम् , लाभ इति न मावेत, अलाभ इति न शोचेत् , बह्वपि लब्ध्वा न स्निह्यत् , परिग्रहादात्मानमवष्वष्केत , अन्यथानपश्यकः परिहरेत् ॥ मू० ६॥ __टीका-'लब्धे' इत्यादि । अनगारः-मुनिः, लब्धे-सम्पाप्ते आहारे उपलक्षणादन्यस्मिन्नपि वस्त्रपात्रशय्यासंस्तारकादावधिगते सति ' मात्रा' यावद्ग्रहणेन विछौना-बिस्तर समझना चाहिये । अनगार इन समस्त एषणीय वस्तुओं की ही गृहस्थों से याचना करे, अनेषणीयों की नहीं ॥ सू० ५॥ ___ अनगार मात्राप्रमाण ही आहारादिकों को लेवे । उनके लाभ और अलाभ में मध्यस्थ भाव रखे, इस बात को सूत्रकार कहते हैं- लद्धे आहारे' इत्यादि। ___ इस सूत्र में 'आहार' यह शब्द उपलक्षण है, इससे वस्त्र, पात्र, शय्या, संस्तारक आदि का भी ग्रहण हो जाता है। आहार एवं वस्त्रादिक वस्तुओं को गृहस्थ के पास उतनी ही मात्रा में वोरना चाहिये कि जिससे चौराने वाले गृहस्थ को दुवारा आरंभ नहीं करना पड़े। तथा इतनी ही लेनी चाहिये कि जिनके लेने से अपनी संयमयात्रा का જોઈએ. અણગાર આ સમસ્ત એષણીય વસ્તુઓની ગૃહસ્થોથી યાચના કરે, અનેષણની નહિ. એ સૂત્ર ૫ છે
અણગાર માત્રાપ્રમાણથી આહારાદિ લે, તેના લાભ–અલાભમાં મધ્યસ્થ लाप रामे, २. पातने सूत्र४२ ४ छ-लद्धे आहारे ऽत्यादि.
॥ सूत्रमा मा२' २श६ Sक्षा छ. तेनाथी वस्त्र, पात्र, शभ्या, સંસ્તારક આદિનું ગ્રહણ થાય છે. આહાર અને વસ્ત્રાદિક વસ્તુઓને ગૃહસ્થને પાસેથી એટલી માત્રામાં લેવી જોઈએ કે જેનાથી દેવાવાળા ગૃહસ્થને ફરીથી બીજી વાર આરંભ કર ન પડે, તથા એટલી જ માત્રા લેવી જોઈએ કે જે લેવાથી પિતાની સંયમયાત્રાનું પાલન થઈ શકે, અર્થાત્ જે સંયમયાત્રાને નિર્વાહ
શ્રી આચારાંગ સૂત્ર : ૨