________________
मूल :
असमाणे चरे भिक्खू, नेव कुज्जा परिग्गहं । असंसत्तो गिहत्थेहिं, अणिएओ परिव्वए ।। १६ ।। असमानश्चरेद् भिक्षुः, नैव कुर्यात् परिग्रहम् । असंसक्तो गृहस्थैः, अनिकेतः परिव्रजेत् ।। १६ ।।
संस्कृत :
मूल :
सुसाणे सुन्नगारे वा, रुक्खमूले व एगओ। अकुक्कुओ निसीएज्जा, न य वित्तासए परं ।। २० ।। श्मशाने शून्यागारे वा, वृक्षमूले चैककः । अकुक्कुचः निषीदेत्, न च वित्रासयेत् परम् ।। २० ।।
संस्कृत :
मूल :
तत्थ से अस्थमाणस्स, उवसग्गाभिधारए। संकाभीओ न गच्छेज्जा, उद्वित्ता अन्नमासणं ।। २१ ।। तत्र तस्य तिष्ठतः, उपसर्गानभिधारयेत् । शंकाभीतो न गच्छेतू, उत्थायान्यदासनम् ।। २१।।
संस्कृत :
मूल :
उच्चावयाहिं सेज्जाहिं, तवस्सी भिक्खू थामवं । नाइवेलं विहन्निज्जा, पावदिट्ठी विहन्नई ।। २२ ।। उच्चावचाभिः शय्याभिः, तपस्वी भिक्षुः स्थामवान् । नातिवेलं विहन्यात्, पापदृष्टिविहन्यति ।। २२ ।।
संस्कृत :
मूल :
पइरिक्कुवस्सयं लद्धं, कल्लाणमदुव पावयं । किमेगराई करिस्सइ, एवं तत्थऽहियासए ।। २३ ।। प्रतिरिक्तमुपाश्रयं लब्ध्वा, कल्याणमथवा पापकम् । किमेकरात्रं करिष्यति, एवं तत्राधिसहेत ।। २३ ।।
संस्कृत :
मूल :
अक्कोसेज्जा परे भिक्खु, न तेसिं पडिसंजले । सरिसो होइ बालाणं, तम्हा भिक्खू न संजले ।। २४ ।। आक्रोशेत् परो भिक्षु न तस्मै प्रतिसंज्वलेत् । सदृशो भवति बालानां, तस्माद् भिक्षुर्न संज्वलेत् ।। २४ ।।
संस्कृत :
३६
उत्तराध्ययन सूत्र