________________
एयारिसीए इड् ढीए, जुईए उत्तिमाइ य। नियगाओ भवणाओ, निज्जाओ वण्हि-पुंगवो ।। १३ ।। एतादृश्या ऋद्या , द्यु त्या उत्तमया च। । निजकात् भवनात्, नियर्या तो वृष्णिपुङ्गवः ।। १३ ।।
संस्कृत :
मूल :
अह सो तत्थ निजतो, दिस्स पाणे भयदुए । वाडे हिं पंजरेहिं च, सनिरुद्ध सुदु क्खिाए ।। १४ ।। अथ स तत्र निर्यन्, दृष्ट्वा प्राणिनो भयद्रतान् । वाटे: पञ्जरे श्च, सन्निरुद्धान् सुदु:खितान् ।। १४ ।।
संस्कृत
मूल:
जीवियंतं तु संपत्ते, मंसट्ठा भक्खिायव्वए । पासित्ता से महापन्ने, सारहिं इणमब्बवी ।। १५ ।। जीवितान्तं तु सम्प्राप्तान्, मांसार्थं भक्षयितव्यान् ।। दृष्ट्वा स महाप्राज्ञः, सारथिमिदमब्रवीत् ।। १५ ।।
संस्कृत
कस्स अट्ठा इमे पाणा, एए सव्वे सुहेसिणो । वाडेहिं पंजरेहिं च, सनिरुद्धा य अच्छहिं? ।। १६ ।। कस्यार्थमिमे प्राणाः, एते सर्वे सुखौषिणः । वाटै: पञ्ज रै श्च, सन्निरुद्धाश्च तिष्ठन्ति? ।। १६ ।।
संस्कृत
अह सारही तओ भणइ- एए भद्दा उ पाणिणो । तुज्झं विवाहकजंमि, भोयावे उं बहुजणं ।। १७ ।। अथ सारथिस्ततो भणति-एते भद्रास्तु प्राणिनः।। युष्माकं विवाहकार्ये, भोजयितुं बहुं जनम् ।। १७ ।।
संस्कृत
मूल :
सो ऊण तस्स वयणं, बहु पाणि-विणासणं । चिंतेइ से महापने, साणुक्कोसे जिएहि उ ।। १८ ।। श्रुत्वा तस्य वचनं, बहु-प्राणि-विनाशनम् । चिन्तयति स महाप्राज्ञः, सानुक्रोशो जीवेषु तु ।। १८ ।।
संस्कृत :
मूल :
जइ मज्झ कारणा एए, हम्मति सुबहू जिया । न मे एयं तु निस्से सं, परलोगे भविस्सई ।। १६ ।। यदि मम कारणादेते, हन्यन्ते सुबहु जीवाः । न मे एतत्तु निःश्रेयसं, परलोके भविष्यति ।। १६ !।
संस्कृत :
४१२
उत्तराध्ययन सूत्र