________________
मूल :
सोवीरराय वसभो, चइत्ताणं मुणी चरे। उद्दायणो पव्वइओ, पत्तो गइमणुत्तरं ।। ४८ ।। सौवीर राजवृषभः, त्यक्त्वा राज्यं मुनिरचरत् ।। उदायनः प्रव्रजितः, प्राप्तो गतिमनुत्तराम् ।। ४८ ।।।
संस्कृत :
मूल :
तहेव कासीराया, सेओ-सच्च-परक्कमो । कामभोगे परिच्चज्ज, पहणे कम्म-महावणं ।। ४६ ।। तथैव काशीराजः, श्रेयः-सत्य-पराक्रमः । काम-भोगान् परित्यज्य, प्राहन् कर्म-महावनम् ।। ४६ ।।
संस्कृत :
मूल :
तहेव विजओ राया, अणट्ठा-कित्ति पव्वए। रज्जं तु गुणसमिद्धं, पयहित्तु महाजसो ।। ५० ।। तथैव विजयो राजा, अनष्ट-कीर्तिः-प्राव्रजत् । राज्यं तु गुणसमृद्धं, प्रहाय महायशाः ।। ५० ।।
संस्कृत :
मूल :
तहेवुग्गं तवं किच्चा, अव्वक्खित्तेण चेयसा । महब्बलो रायरिसी, अद्दाय सिरसा सिरं ।। ५१ ।। तथैवो ग्रं तपःकृत्वा, अव्याक्षिप्तेन चेतसा ।। महावलो राजर्षिः, अवदाय शिरसा शिरः ।। ५१।।
संस्कृत :
मूल :
कहं धीरो अहेऊहिं, उम्मत्तो व महिं चरे? एए विसेसमादाय, सूरा दढ-परक्कमा ।। ५२ ।। कथं धीरोऽहेतुभिः, उन्मत्त इव महीं चरेत? एते विशेषमादाय, शूरा दृढ़-पराक्रमाः ।। ५२ ।।
संस्कृत :
मूल :
अच्चंत-नियाणखमा, सच्चा मे भासिया वई। अतरिंसु तरंतेगे, तरिस्संति अणागया ।। ५३ ।। अत्यन्त निदान क्षमा, सत्या मया भाषिता वाक् । अतीषु स्तरन्त्येके, तरिष्यन्ति अनागताः ।। ५३ ।।
संस्कृत :
३२६
उत्तराध्ययन सूत्र