________________
मूल :
नाणा-रुइं च छंदं च, परिवज्जेज्ज संजए। अणट्ठा जे य सव्वत्था, इइ विज्जामणुसंचरे ।। ३०।। नाना - रुचिं च छन्दश्च, परिवर्जयेत् संयतः। अनर्था ये च सर्वत्र, इति विद्यामनुसंचरेः ।। ३० ।।
संस्कृत :
मूल :
पडिक्कमामि पसिणाणं, परमंतेहिं वा पुणो । अहो उट्टिए अहोरायं, इइ विज्जा तवं चरे ।। ३१ ।। प्रतिक्रमामि प्रश्नेभ्यः, परमंत्रेभ्यो वा पुनः। अहो! उत्थितोऽहोरात्रं, इति विद्वान् तपश्चरेत् ।। ३१ ।।
संस्कृत
मूल :
जं च मे पुच्छसी काले, सम्मं सुद्धेण चेयसा । ताई पाउकरे बुद्धे, तं नाणं जिण-सासणे ।। ३२ ।। यच्च मां पृच्छसि काले, सम्यक् शुद्धेन चेतसा । तत्प्रादुरकरोत् बुद्धः, तज्ज्ञानं जिन-शासने ।। ३२ ।।
संस्कृत :
मुल:
किरियं च रोयए धीरे, अकिरियं परिवज्जए। दिट्टीए दिट्ठि-संपन्ने, धम्मं चर सुदुच्चरं ।। ३३ ।। क्रियां च रोचयेद् धीरः, अक्रियां परिवर्जयेत् । दृष्ट्या दृष्टिसम्पन्नः, धर्मं चर सूदुश्चरम् ।। ३३ ।।
संस्कृत :
मूल :
एयं पुण्णपयं सोच्चा, अत्थ-धम्मोवसोहियं । भरहो वि भारहं वासं, चिच्चा कामाई पव्वए ।। ३४ ।। एतत् पुण्यपदं श्रुत्वा, अर्थ-धर्मोपशोभितम् । भरतोऽपि भारतं वर्ष, त्यक्त्वा कामान् प्राव्रजत् ।। ३४ ।।
संस्कृत :
सगरो वि सागरन्तं, भारहवासं नराहियो। इस्सरियं केवलं हिच्चा, दयाए परिनिबुडे ।। ३५ ।। सगरोऽपि सागरान्तं, भारतवर्ष नराधिपः । ऐश्वर्यं केवलं हित्वा, दयया परिनिर्वृतः ।। ३५ ।।
संस्कृत :
३२०
उत्तराध्ययन सूत्र