________________
मूल :
जइ तंसि भोगे चइउं असत्तो, अज्जाई कम्माई करेहि रायं! धम्मे ठिओ सव्वपयाणुकम्पी, तो होहिसि देवो इओ विउब्बी ।। ३२ ।। यदि त्वमसि भोगान् त्यक्तुमशक्तः, आर्याणि कर्माणि कुरुष्व राजन् ! । धर्मे स्थितः सर्वप्रजानुकम्पी, तस्माद् भविष्यसि देव इतो वैक्रियी ।। ३२ ।।
संस्कृत :
मूल :
न तुज्झ भोगे चइऊण बुद्धी, गिद्धोसि आरम्भपरिग्गहेसु । मोहं कओ एत्तिउ विप्पलावो, गच्छामि रायं! आमन्तिओ सि ।। ३३ ।। नः तव भोगान् त्यक्तुं बुद्धिः, गृद्धोऽसि आरंभपरिग्रहेषु । मोघं कृत एतावान् विप्रलापः, गच्छामि राजन्नामंत्रितोऽसि ।। ३३ ।।
संस्कत :
मूल:
पंचालरायावि य बंभदत्तो, साहुस्स तस्स वयणं अकाउं अणुत्तरे भुंजिय कामभोगे, अणुत्तरे सो नरए पविट्ठो ।। ३४ ।। पंचालराजोऽपि च ब्रह्मदत्तः, साधोस्तस्य वचनमकृत्वा । अनुत्तरान् भुक्त्वा कामभोगान्, अनुत्तरे सः नरके प्रविष्टः ।। ३४ ।।
संस्कृत :
चित्तो वि कामेहिं विरत्तकामो, उदग्गचारित्ततवो महेसी । अणुत्तरं संजम पालइत्ता, अणुत्तरं सिद्धिगई गओ ।। ३५ ।।
त्ति बेमि चित्तोऽपि कामेभ्यो विरक्तकामः, उदग्रचारित्रतपा महर्षिः । अनुत्तरं संयम पालयित्वा, अनुत्तरां सिद्धिगतिं गतः ।। ३५ ।।
इति ब्रवीमि।
संस्कृत :
२२८
उत्तराध्ययन सूत्र
