________________
मूल :
नासीले न विसीले, न सिया अइलोलुए। अकोहणे सच्चरए, सिक्खासीले त्ति वुच्चई ।। ५ ।। नाशीलो न विशीलः, न स्यादतिलोलुपः। अक्रोधनः सत्यरतः, शिक्षाशील इत्युच्यते ।। ५ ।।
संस्कृत :
मूल :
अह चउद्दसहिं ठाणेहिं, वट्टमाणे उ संजए। अविणीए वुच्चई सो उ, निब्वाणं च न गच्छइ ।। ६ ।। अथ चतुर्दशसु स्थानेषु, वर्तमानस्तु संयतः । अविनीत उच्यते स तु, निर्वाणञ्च न गच्छति ।। ६ ।।
संस्कृत :
मूल :
अभिक्खणं कोही भवइ, पबन्धं च पकुब्बई। मेत्तिज्जमाणो वमइ, सुयं लभ्रूण मज्जई ।।७।। अभीक्ष्णं क्रोधी भवति, प्रबन्धं च प्रकरोति । मैत्रीयमाणो वमति, श्रुतं लब्ध्वा माद्यति ।। ७ ।।
संस्कृत :
मूल :
अवि पावपरिक्खेवी, अवि मित्तेसु कुप्पई । सुप्पियस्सावि मित्तस्स, रहे भासइ पावयं ।। ८ ।। अपि पापपरिक्षेपी, अपि मित्रेभ्यः कुप्यति । सुप्रियस्यापि मित्रस्य, रहसि भाषते पापकम् ।। ८ ।।
संस्कृत :
मूल :
पइन्नवाई दुहिले, थद्धे लुद्धे अनिग्गहे। असंविभागी अवियत्ते, अविणीए त्ति वुच्चई ।।६।। प्रकीर्णवादी द्रोहशीलः, स्तब्धो लुब्धोऽनिग्रहः। असंविभाग्यप्रीतिकरः, अविनयीत्युच्यते ।। ६ ।।
संस्कृत :
१७६
उत्तराध्ययन सूत्र