________________
पाइयपडिबिंबो णिसम्म पिउ-आएसं, तस्स मणम्मि जाया पउरा पीला। किं काउं य सक्केइ, असाहीणो य पुहवीयले ॥२२॥ बीयदिवसे अणेगे, जायगा य जाएउं समागया। ललियंगेण दिण्णं, ण तयाणि सव्वेसिं दाणं ॥२३॥ जेहिं दाणं लद्धं, ते तं पउरं पसंसिऊण गया। जेहिं णाई लद्धं, ते इत्थं निदिऊण गया ॥२४॥ कहं अज्ज अम्हेसुं, कुमरो कुणेइ विसढं ववहारं । ण उइओ एयारिसो, कयाइ विसमो ववहारो ।।२५।। कुणेइ जो ववहारं, सया माणवेहिं समं य विसढं । सो लहेइ पियत्तणं, ण कयाइ भुवणम्मि णरेहिं ॥२६॥ णिसमिऊण णिणिदं, कुमारो असुयं पिव तं करेइ । पिउणिद्देसभयाओ, अण चयइ विसमं ववहारं ॥२७॥ णिसम्म तस्स अकित्ति, सज्जणो मणे पंफुल्लो जाओ। णत्थि सो सणिद्धो जो, मित्ताकित्ति सुणिअ मोयए ॥२८॥ एगया केइ दाणं, जेउं तत्थ समागया मग्गणा । कुमारो पुरिमं' विव य, कइ देइ कइ ण देइ ॥२९॥ दलृ णं ववहारं, एगो अलद्धदाणो वायालो। जायगो विसण्णहियो, कहेइ तयाणि य कुमारं ॥३०॥ विज्जए तं कुमारो, पारसरयणसरिच्छो तह वि कहं । संपयं समायरेइ, किवणसहावं ण सुंदरो ॥३१॥ उरालत्तणेण सया, वड्डए लोअम्मि.णराण लच्छी। उरालत्तणेण लहेइ, सो भुवणम्मि उज्जलं जसं ॥३२॥ तुह वारं समागओ, अज्जप्पहुइ' ण को वि गओ रित्तो। अओ ण उरालत्तणं, माई' चएज्जा तुमं कयाइ ॥३३॥
- ८. विषमम् (विषमे मो ढो वा-प्रा. व्या. ८।१।२४१)। ९. तत् । १०. मित्र+ अकीर्तिम् । ११. पूर्वम् । १२. द्वारम् । १३. माइं मार्थे (प्रा.व्या. ८।२।१९१)।