________________
१००
पाइयपडिबिंबो अक्कोसिआ य केणावि, किं ताडिआहवा खलु । विसण्णवयणा इत्थं, जओ दीसइ संपयं ।।२४।। साहसु तुरिअं तस्स, णामधिज्जं तुमं ममं । दाऊण तं जओ डंडं, तुं पसण्णं कुणेज्ज हं॥२५॥ सोच्चा भवइणो वाणि, सामाराणी भणेइ सा। अक्कोसिआ ण केणावि, णो ताडिआ य हं पिओ ! ॥२६॥ विसायस्स परं बीअं, जं मम खलु विज्जए। पिओ ! दत्तावहाणेणं, भवं सुणउ संपयं ।।२७।। मं चइत्ताण अण्णाओ, राणीओ देइ णो भवं । सक्कारं संपयं किंचि, इइ णाऊण संपयं ।।२८।। ताणं माआहि दाणिं णं, मिलेऊण य णिण्णिअं। अवमाणस्स कण्णाणं, सामाराणी हु कारणं ।।२९।। ताए मुद्धो हुवेऊण, भूवो ण बहुमण्णइ । संपइ अम्ह कण्णाउ, अओ हणेज्ज तं कहं ॥३०॥
(तीहिं विसेसगं) पिओ ! मज्झ विसायस्स, हेऊ अयं खु विज्जए। कया कहं हणिस्संति, ता अंबा म ण णज्जए ॥३१॥ सोच्चा ताए इमं वत्तं, उप्पालेइ' णिवो तया । पिये ! माइं विलावं तुं, इत्थं कुणसु संपयं ॥३२॥ को तुमं हणिउं सक्को, विज्जमाणे मए किर । रक्खगा बलिणो जस्स, को तं हतुं य पच्चलो ॥३३।। जो चेट्टिस्सेइ मारेउं, मज्झ पाणप्पिअं पिअं । आमंतिस्सेइ सो णूणं, मच्चु णिअकये दुअं ।।३४।। अओ दुक्खं चइत्ताणं, सत्था हुवसु संपयं । कुणसु स-कयं सव्वं, पसण्णमाणसेण हु ।।३।।
६ कथय । ७. कथयति । ८. स्वकार्यम् ।
