________________
ભીતરની વૈભવી દુનિયા આવે છે. ધીરે ધીરે પાટ પર એ ચડે છે. પૂજ્યશ્રીના પગ પર થઈને ધીરે ધીરે એ સરકી રહ્યો છે. લોકો સ્તબ્ધ થઈ ગયા છે. પણ પૂજ્યશ્રી માત્ર જોઈ રહ્યા છે.
માત્ર જોવાનું. સાપ પગ પર લસરી રહ્યો છે તો એને જોવાનો. એની કશી જ પ્રતિક્રિયા નહિ. જીવન પ્રત્યેનો રાગ હોય તો ભય ઉપજે. પણ એ ન હોય તો ભયનો છેદ ઊડેલો હોય ને !
સાપ પગ પરથી નીચે ઊતર્યો. પાટ પરથીય નીચે ઊતર્યો અને ઝાડીમાં જતો રહ્યો.
પૂજ્યપાદ દેવચન્દ્રજી મહારાજના જીવનની જ એક બીજી ઘટના : પરમતારક સીમંધર પ્રભુ પાસેથી પૂજ્ય દેવચન્દ્રજી મહારાજને પરમ જ્ઞાની તરીકે સાંભળી સૌધર્મેન્દ્ર બ્રાહ્મણનું રૂપ કરીને પૂ. દેવચન્દ્રજી મહારાજ પાસે આવે છે. પૂજ્યશ્રીને પોતાના શ્રુતબળથી ખ્યાલ આવી ગયો કે આ સૌધર્મેન્દ્ર છે. તો પણ એમણે પ્રવચન એ જ લયમાં ચાલુ રાખ્યું. ઈન્દ્ર પોતે આવ્યા છે, તો તે પ્રભાવિત થાય એવું કંઈક બોલું એવો વિચાર સુધ્ધાં તેમના હૃદયમાં ઝળક્યો નથી. આચારાંગ સૂત્રનું એક સૂત્રખંડ તેઓશ્રીની દૃષ્ટિમાં તે વખતે હશે. અથવા તો એમ કહીએ કે આચારાંગજીના એ સૂત્રખંડનું જીવંત સંસ્કરણ પૂજ્યશ્રીના તે ક્ષણોના વ્યવહારમાં પ્રતિબિંબિત થતું હતું. સૂત્રખંડ આ હતું : “નહી પુરસ
સ્થતિ, તહાં તુચ્છસ્સ સ્થતિ...” પ્રભુની પોતાના સાધક પરની શ્રદ્ધા અહીં શબ્દોમાં ડોકાઈ રહી છે. મારો સાધક પ્રવચન આપતી વખતે શ્રીમંત કે દરિદ્રનો કોઈ જ ખ્યાલ ન રાખે. કારણ કે એ બધાથી અપ્રભાવિત હોવો જોઈએ.
ઈન્દ્ર પૂજ્યશ્રીનું પ્રવચન સાંભળી આનંદિત થયા.
સાધનાપથ
૫૯
