________________
સમાધિરસથી પૂર્ણ પ્રભુનું દર્શન થયું અને
એ સાથે જ
આત્મસ્વરૂપનું સ્મરણ
થયું, વિભાવોથી દૂર હટવાનું થયું અને
સ્વસત્તાને પ્રાપ્ત કરવા
માટે સમ્યગ્દર્શનાદિના
પથ પર ચાલવાનું
થયું.
સ્તવનાની પ્રથમ કડી
પ્રશમરસની અનુભૂતિ
સદ્ગુરુએ સાધકને ધ્યાનદશાનો અભ્યાસ કરવા સૂચવ્યું. સાધકે ગુરુદેવની આજ્ઞા સ્વીકારી.
સાધકને ખ્યાલ છે કે વિચારો (વિકલ્પો) વિનાની ભીતરી જાગૃતિ તે ધ્યાન છે. પોતાનું પોતાનામાં હોવું તે ધ્યાન.
સાધકે બે-ત્રણ દિવસના ધ્યાનાભ્યાસ પછી ગુરુદેવને ફરિયાદ કરી ઃ ગુરુદેવ ! ધ્યાન માટે બેસું છું, પણ સ્વ-ગુણની ધારામાં જવાનું થતું નથી; કોઈ જ જાતના સંબંધ વિનાના ઉટપટાંગ વિચારો જ એ વખતે ચાલ્યા કરતા હોય છે.
ગુરુ હસ્યા. કહે : ‘તને વિચારો ક્યારે આવતા નહોતા ? સૂઈ જાય ત્યારે ઊંઘમાંય સ્વપ્નો રૂપે વિચારોનું વહેણ ચાલતું જ હતું ને ! ધ્યાન માટે તું બેઠો ત્યારે એક
