________________
સાત ડગલે મોક્ષ જિન સ્તવનાની એક એક કડીમાં રહેલ સાધનાઓ સૂક્ષ્મતાથી આપી.
એ સાધકે પોતાને મળેલ આ અપૂર્વ સાધનાની કેફિયત વર્ણવી મને કહેલું કે મારે માટે એ એક કલાકનો ગાળો જીવનનો સ્વર્ણિમ સમયખંડ હતો. સાધના-જગતથી સાવ અણજાણ એવા મને એ મહાપુરુષ સાધનાના દુર્ગમ ગિરિના પગથિયાં ચઢાવ્ય જ ગયા, ચઢાવ્ય જ ગયા. “શિખરાનુભૂતિ શું આવી સરળ હોઈ શકે ? એણે મને પૂછેલું.
મેં કહેલું એ ચમત્કાર એ મહાપુરુષની આંગળીનો હતો. તમે એમની આંગળી પકડી લીધી. હવે તમારે ક્યાં ચઢવું હતું ? હવે તો એ કૃપા ચઢાવે આપણને, જે પાંગળાને ગિરિ કુદાવે છે. પંગું લંઘયતે ગિરિમ.
ભક્તહૃદયની ભીનાશ અને સાધકહૃદયની તીણ આત્તર સૂઝ; એ બન્નેનું મઝાનું સાયુજ્ય છે દેવચન્દ્રીય સ્તવનામાં.
નવમી સ્તવના શરૂ થાય છે : “દીઠો સુવિધિ નિણંદ....” પ્રભુનું દર્શન થયું. પણ કેવું દર્શન ? એક તો દર્શન છે અહોભાવની ભૂમિકાનું. બીજું દર્શન છે ગુણસ્પર્શની ભૂમિકાનું. અહીં શરૂઆતનું પગથિયું જ - પહેલું પગથિયું જ મોટું છે. સીધી જ શુદ્ધમાં છલાંગ ! ગુણસ્પર્શની ભૂમિકામાં.
પ્રભુના સમાધિરસનું દર્શન (“દીઠો સુવિધિ નિણંદ સમાપિરસે ભર્યો હો લાલ') ક્યારે થશે ? જ્યારે ભીતર સમાધિરસનો આછો સો સ્પર્શ થયો હશે ત્યારે. અન્યોન્યાશ્રય અહીં ચાલ્યા કરશે. પ્રભુના સમાધિરસના દર્શનથી નિજના સમાધિરસનો સ્પર્શ.... એ પૃષ્ઠભૂ પર વિશેષ રૂપે સમાધિરસનું દર્શન. સ્પર્શન પણ અહીં ધારદાર બનશે.
યાત્રા અઘરી, પણ મધુરી. સદ્ગુરુદેવની જોડે ચાલવાનું છે ને ! એટલે જ ભક્ત પૂછશે : “હવે સંપૂરણ સિદ્ધિ તણી શી વાર છે ?” સાત ડગલે (સાત કડીએ) મોક્ષ ! મહિમા માત્ર ડગલાંનો નથી, મહિમા સદ્ગુરુદેવની
સાધનાપથ
