________________
भीखारीनो खेद भाग २०
६१
जेवी स्त्रीओ तेना पग चांपे छे, पंखाथी एक बाजुएथी पंखानो मंद मंद पवन ढोळाय छे, एवा स्वमामां तेनो आत्मा चढी गयो. ते स्वमाना भोग लेतां तेनां रोम उल्लसी गयां. एवामां मेघ महाराजा चढी आयो, विजळीना झवकारा थवा लाग्या. सूर्य वादळांथी ढंकाइ गयो, सर्वत्र अंधकार पथराई गयो, मुशलधार वरसाद
शे एवं जणायुं अने एटलामां गाजवीजथी एक प्रबळ कडाको थयो. कडाकाना अवाजथी भय पामीने ते पामर भीखारी बिचारो जागी गयो.
शिक्षापाठ ४२ भीखारीनो खेद भाग २.
--
जुए छे तो जे स्थळे पाणीनो खोखरो घडो पड्यो हतो ते स्थळे ते घडो पड्यो छे, ज्यां फाटी टुटी गोदडी पडी हती त्यांज ते पड़ी छे, पोते जेवां मलिन अने फाटेलां कपडां धारण कर्या हतां तेवां ने तेवां ते वस्त्रो शरीर उपर छे. नथी तलभार वध्युं के नथी जवभार घटयुं, नथी ते देश के नथी ते नगरी, नथी ते महेल के नथी ते पलंग नथी ते चामरछत्र धरनारा के नथी ते छडीदारो नथी ते स्त्रीयो के नथी ते वस्त्रालंकारो, नथी ते पंखा के नथी ते पवन, नथी ते अनुचरो के नथी ते आज्ञा, नथी ते सुख विलास के नथी ते मदोन्मत्तता, भाइ तो पोते जेवा हता तेवा ने तेवा देखाया. एथी ते देखाव जोइने ते खेद पाम्यो. स्वनामां में मिथ्या आडंबर दीठो तेथी आनंद मान्यो. एमांनुं तो अहीं कशुए नथी. स्वमाना भोग भोगव्या नहि अने तेनुं परिणाम जे खेद ते हुं भोगनुं छं. एम ए पामर जीव पश्चातापमां पडी गयो.
अहो भव्यो ! भीखारीनां स्वमां जेवां संसारनां सुख अनित्य छे. स्वनामां जेम ते भीखारीए सुख समुदाय दीठो अने आनंद
