________________
१०४
मोक्षमाळा- पुस्तक बीजं.
•
गया. सनत्कुमारनो देह ते वेळा खेळथी भर्यो हतो. तेने अंग मर्दनादिक पदार्थोनुं मात्र विपन हतुं तेणे एक नानुं पंचीयुं पहेर्यु हतुं, अने ते स्नान - मज्न करवा माटे बेठा हता. विप्ररुपे आवेला देवता तेनुं मनोहर मुख, कंचनवर्णि काया, अने चंद्र जेवी कांति जोने बहु आनंद पाम्पा, अने माथु धुणान्युं . आ जोइने चक्रवत्तीए पूछर्युः तमे माधुं शा माटे धुणान्युं ? देवोए कयुं, अमे तमारुं रुप अने वर्ण निरखवा माटे बहु अभिलाषी हता. स्थळे स्थळे तमारा वर्ण रुपनी स्तुति सांभळी हती; आजे अमे ते प्रत्यक्ष जोयुं, जेथी अमने पूर्ण आनंद उपज्यो. माधुं धुणाव्युं नुं कारण एके जेवुं लोकोम कहेवाय छे तेवुंज रुप छे. एथी विशेष छे पण ओछु नथी. सनत्कुमार स्वरुपवर्णनी स्तुतिथी प्रभुत्व लावी बोल्यो, तमे आ वेळा मारुं रुप जोयुं ने भले, परंतु हुं राजसभामां वस्त्रालंकार धारण करी, केवळ सज्ज थइने ज्यारे सिंहासनपर बेसुं हुं त्यारे, मारुं रूप अने मारो वर्ण जोवा योग्य छे. अत्यारे तो हुं खेळभरी कायाए बेठो छं. जो ते वेळा तमे मारां रूपवर्ण जुओ तो अद्भुत चमत्कारने पामो अने चकित थई जाओ. देवोए कः त्यारे पछी अमे राजसभामां आवीशुं; एम कहीने त्यांथी चाल्या गया. सनत्कुमारे त्यार पछी उत्तम वस्त्रालंकारो धारण कर्या. अनेक उपचारथी जेम पोतानी काया विशेष आश्चर्यता उपजावे तेम करीने ते राजसभामां आवी सिंहासनपर बेठो. आजुबाजु समर्थ मंत्रियो, सुभटो, विद्वानो अने अन्य सभा
योग्य आसने सी गया हता. राजेश्वर चामर छाथी विज्ञाता अने खमा खमाथी वधावानां विशेष शोभी रह्या छे, त्यां पेला देवताओ पाछा विरुपे आव्या. अद्भूत रूपवर्णथी आनंद पामवाने बदले जाणे खेद पाया छे एवा स्वरुपमां तेओए माधुं धुणान्युं. चक्रवर्त्तीए पूछयुं, अहो ब्राह्मणो ! गइ वेळा करतां आ वेळा तमे
