________________
कपिलमुनि भाग २.
६७
जवाय तो धारेली सिद्धि थाय खरी. एक वे दिवस रोकाइ सज थइ अस्तु कही कपिलजी पंथे पड्या.
अवध वीततां कपिल सावस्थीए शास्त्रीजीने घेर आवी पहोंच्या. प्रणाम करीने पोतानो इतिहास कही बताव्यो. शास्त्रीजीए मित्रपुत्रने विद्यादान देवाने माटे बहु आनंद देखाड्यो, पण कपिल आगळ कंइ पुंजी नहोती के न तेमांथी खाय अने अभ्यास करी श; एथी करीने तेने नगरमां याचवा जवुं पडतुं हतुं. याचतां याaai aपोर थइ जता हता, पछी रसोई करें अने जमे त्यां सांजनो थोडो भाग रहे तो हतो. एटले कंइ अभ्यास करी शकतो नहोतो. पंडिते तेनुं कारण पूछयुं त्यारे कपिले ते कही बतान्युं पंडिते तेने एक गृहस्थ पासे तेडी गया. ते गृहस्थे कपिलनी अनुकंपा खातर एने हमेशां भोजन मळे एवी गोठवण एक विधवा ब्राह्मणीने त्यां करी दीधी, जेथी कपिलने ए एक निता ओछी थइ.
·
शिक्षापाठ ४७ कपिलमुनि भाग २.
एनानी चिंता ओछी थइ त्यां पीजी मोटी जंजाळ उभी था. भद्रिक कपिल हवे युवान् थयो हतो, अने जेने त्यां ते जमवा जतो ते विधवा बाइ पण युवान् हती. तेनी साथे तेना घरमा बीजुं कोइ माणस नहोतुं. हमेशनो परस्परनो वातचित्तनो संबंध वध्यो. वधीने हास्यविनोदरूपे थयो, एम करतां करतां बन्नेने प्रीति बंधाई. कपिल तेनाथी लुब्धायो ! एकांत बहु अनिष्ट चीज छे !!
विद्या प्राप्त करवानुं ते भूली गयो. गृहस्थ तरफथी मळतां सीधांथी बन्नेनुं मांड पुरुं यतुं हतुं, पण लूगडांलत्तांना वांधा थया. कपिले गृहस्थाश्रम मांडी बेठां जेवुं करी मूक्युं गमे तेवो छतां
