________________
६४
मोक्षमाळा- पुस्तक बीजं•
थयो के ए पाघडी बदल एणे मोक्षनी पाघडी बंधावी. एवां विशुद्ध परिणामथी अडग्ग रही समभावधी असह्य वेदना सहीने ओ सर्वज्ञ सर्वदर्शी थई अनंतजीवन सुखने पाम्या. केवी अनु पम क्षमा अने केवुं तेनुं सुंदर परिणाम ! तत्वज्ञानीओनां वचन छे के आत्मा मात्र स्वसद्भावमां आववो जोइए, अने ते आव्यो तो मोक्ष हथेळीमांज छे. गजसुकुमारनी नामांकित क्षमा केवो शुद्ध बोध करे छे !
शिक्षापाठ ४४ राग.
श्रमण भगवान् महावीरना अग्रेसर गणधर गौतमनुं नाम तमे बहुवार जाण्युं छे. गौतमस्वामीना बोधेला केला शिष्यो, केवळ ज्ञान पाम्या छतां गौतम पोते केवळज्ञान पाम्या नहोता, कारण के भगवान महावीर अंगोपांग, वर्ण, वाणीरूप इत्यादिपर हजु गौतमने मोह हतो. निषेधवचननो निष्पक्षपाती न्याय एवो छे के गमे ते वस्तुपरनो राग दुःखदायक छे. राग ए मोह अने मोह ए संसारज छे. गौतमना हृदयथी ए राग ज्यां सुधी खस्यो हि त्यां सुधी ते केवळतान पाम्या नहि. श्रमण भगवान ज्ञातपुत्र ज्यारे अनुपमयसिद्धिने पाम्या, त्यारे गौतम नगरमांथी आवता हता. भगवाननानिर्वाण समाचार सांभळी तेओ खेद पाम्या. विरहथी तेओ अनुराग वचनथी बोल्याः हे महावीर ! तमे मने साथे तो न राख्यो परंतु संभायए नहि. मारी प्रीति सामी तमे द्रष्टि पण करी नहि ! आम तमने छाजतुं नहोतुं एवा विकल्पो यतां तां तेनो लक्ष फर्य ने ते निरागश्रेणिए चढ्या; हुं बहु मूर्खता करूं छं. ए वीतराग निर्विकारी अने निरागी ते मारामां केम मोह राखे ? एनी शत्रु अने मित्रपर केवळ समान दृष्टि हती ! हुं