________________
आगम
(०५)
“भगवती- अंगसूत्र-५ (मूलं+वृत्ति:) भाग-१
शतक [१], वर्ग , अंतर्-शतक H, उद्देशक [८], मूलं [६६-७०] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित..आगमसूत्र-[०५], अंगसूत्र-०५] "भगवती" मुलं एवं दानशेखरसूरि-रचिता वृत्ति:
श्रीभगन
शतके
वती
प्रत सूत्रांक [६६-७०]
दीप
तिष्ठेत् , मृगवधेच्छुः, अन्यश्च कोऽपि पुरुषस्तस्य मृगघातेच्छोः, 'मग्गउत्ति पृष्ठतः श्रागम्य 'सयपाणिण'त्ति खकपाणिना तस्य शीर्ष छिन्द्यात् , 'से यति स च उमत्ति इषुः, 'पुब्बायामेण'त्ति पूर्वाकर्षणेन तं 'मियंति मृगं 'वधिज्जा' हन्यात , 'से णं भंते ! पुरिसे'त्ति स मृगवधेच्छुशिर छेत्ता पुरुषः किं मृगवैरेण स्पृष्ट इति, अथ शिर छेत् नरहेतुकत्वादिषुनिपातस्य कथं धनुर्द्धरपुरुषो मृगवधेन स्पृष्ट इत्याकूतवतो गौतमस्य तदभ्युपगतमेवार्थमुत्तरतया प्राह वीरः-गौतम! क्रियमाणं धनुःकाण्डादि
कृतं इति व्यपदिश्यते, 'संधिजमाणे'त्ति सन्धीयमानं प्रत्यश्चायामारोप्यमाणं काण्डे धनुर्वाऽऽरोप्यमाणप्रत्यञ्चं सन्धित-कृत-। Mसन्धानं स्यात, 'निवित्तिजमाणे ति निर्वय॑मान-नितरां चर्तुलीक्रियमाणं प्रत्यञ्चाकर्षणेन निर्वतित-वृत्तीकृतं स्यात् 'णिसरि-1 RIजमाणो त्ति निसृज्यमाणं क्षिप्यमाणं काण्डं निसृष्टं, यदा च निसृज्यमानं स्यात् तदा निसृज्यमानताया धनुर्द्धरेण कृतत्वात् |
तेन काण्डं निसृष्टं स्यात् , काण्डनिसर्गाच मृगस्तेनैव मारितः हे गौतम ! 'जे मिय'ति यो मृग मारयति स मृगवरेण स्पृष्टः,
'जे पुरिसं'ति यः पुरुष मारयति स पुरुषवरेण स्पृष्टः इत्युत्तरं, 'अंतो छण्हंति षण्मासमध्ये यदि मृगो म्रियते तदा स मृगवजाधेच्छुः कायिकादिपश्चक्रियाभिः स्पृष्टः(घातक)त्वात् , 'बाहिं छहं'ति षण्मासात् पहिः-परतो यदि मृगमृतिः स्यात् तदा कायि
कादिचतसृभिः स्पृष्टः, षण्मासाचं तस्य प्राणातिपातक्रिया पश्चमी न लगति इत्युक्तं व्यवहारनयापेक्षया, अन्यथा यदा कदाulsप्यधिकृतप्रहारहेतुकं मरणं स्थात् मृगादेः तदैव तस्य प्राणातिपातक्रिया लगति, 'सत्तीए'त्ति शक्त्या-प्रहरणविशेषेण 'समभिDIसेज'त्ति हन्यात , 'काइयाए'त्ति कायिक्या-वपुःस्पन्दरूपया अधिकरणिक्या-शक्तिखड्गव्यापाररूपया प्राद्वेषिक्या-मनोदुष्प्र|णिधानेन परितापनिक्या-परितापनरूपया प्राणातिपातक्रियया मारणरूपया शक्त्याऽभिध्वंसकः असिना वा शिर छेत्ता पञ्चक्रिया
अनुक्रम [८७-९१]|
~81
