________________
आगम
(४२)
प्रत
सूत्रांक
[१५...]
गाथा
||२७८
३३४||
दीप
अनुक्रम [२९४
३५० ]
“दशवैकालिक”- मूलसूत्र- ३ (निर्युक्तिः + | भाष्य | + चूर्णि:)
अध्ययनं [७], उद्देशक [-], मूलं [१५...] / गाथा: [ २७८- ३३४ / २९४- ३५० ], निर्युक्तिः [ २७१-२९३ / २६९-२९२], भाष्यं [६२...] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलिता: आगमसूत्र - [ ४२ ], मूलसूत्र - [०३] “दशवैकालिक" निर्युक्तिः एवं जिनदासगणि-रचिता चूर्णि
श्रीदशवैकालिक
चूण
॥२५३॥
मस्साह परिवृढकाये दण महत्पाणा पासिता णो एवं बस, जहा धूलो अयं मस्सो धूलो महिसो धूलो पक्खी धूलो अइकरो, तहा पमेइलो मणुस्सो, 'पमेइलो' नाम अतीव मेदो जस्स सो पहलो महिसो, एवं पक्खी अइकरो, वणिज्जो पुरिसो वहणिज्जो महिसो, किंच- 'तदेव गाओ बुझाओ० ॥३०१ ॥ सिलोगो,'तहेब' ति जहा हट्ठिल्लाणि अवत्तव्वाणि तव इमाणिच, तस्थ गोगहणेण महिसीउट्टमादीण गहणं कर्त, दोहणिज्जा दुज्झा, जहा गावीणं दोहणवेला वट्टड, दमणीया दम्मा, दमणपयोग्यत्ति वृत्तं भवइ, गाओ जे (रहजोरगा ) रहमिव वा धावति ते गोरहगा भण्यंति, अहवा गोयरगा य पसवसमण्णा भवति, वाहिमा नाम जे सगडादीभर समत्था, वे य साधू दट्ठे णो एवं भणेज्जा, जहा एते सगडादिसु बाहेउति, रथजोग्गा णाम अहिणवजोन्वणचणेण अप्पकाया, पण ताव बहुभारस्स समत्था, किन्तु संपयं रहजोग्गा एतेति, तेसु इमे दोसा भवति, तत्थ गाधीसु जहा साधुणा भणियंति गावीओ दुहेज्जा, ततो अधिकरणपवत्तणादि दोसा भवति, दम्मे सुवि साहू जाणंति एवमादि, वाहिमावि सगडादिसु समरे णिजुजिज्जा, रहजोग्गोवि रहेसु बहणिज्जो, पक्खा वह णिज्जो अइगिरी, तहा पाइगो एस मणुस्सो, पागपत्तोति वृत्तं भवइ, तहा पागपायोगो आयगरो, तत्थ मणुस्सो अध्पत्तियं करेज्जा, अक्कोसेज्ज वा, लुणणरहणाणि वा करेज्जा, एवमादि, महिसादि तिरिया तस्स वयणं सोऊण मंसादीणं अट्ठाए मारेजेज्जा, न केवलमेतं धम्मविरुद्धं, किन्तु लोगविरुद्धमवि, कहं १, तमेरिसं भासमाणं सोऊण लोगस्स चिन्तिया सवेज्जा, जहां किमेतस्स पव्वतियस्त एयारिसाए अहिद्रोहाए बयाए निसिरियाए ?, जहा य पुण कारणं भवेज्जा ताहे इमेणप्पगारेण भणेज्जा, जहा- 'परिवृढत्ति णं बूआ०' ॥ ३०० ॥ सिलोगो, पयणे उप्पण्णे परिवृढं वा उपचितदेहं वा संजातदेहं वा पाणितदेहं वा पीणितदेहं वा आलवेज्जा, तहा कस्सर साधुणो किंचित् तारिसं
[258]
भाषा
धिकार:
॥२५३॥