________________
आगम
“दशवैकालिक”- मूलसूत्र- ३ (निर्युक्तिः + भाष्य | + चूर्णि:)
(४२) अध्ययनं [५], उद्देशक [१], मूलं [ १५...] / गाथा: [ ६०-१५९/७६-१७५], निर्युक्तिः [ २३५-२४४/२३४-२४४] भाष्यं [६१-६२ ] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलिताः आगमसूत्र - [४२], मूलसूत्र - [०३] “दशवैकालिक" निर्युक्तिः एवं जिनदासगणि-रचिता चूर्ण :
sahas
प्रत
सूत्रांक
[१५...]
गाथा
||६०
१५९||
दीप
अनुक्रम
[७६
१७५]
श्रीदशवैकालिक चूर्णौ
५ अ०
॥१९१॥
उद्देशक-२
४
आगंतुं भाई--मम पाणियतडे पोती विस्सरिया, गोहो विसज्जिओ, तेण घोडगो दिट्ठो, आगन्तुं कहिये. तेण भागवरण णायंजहा परिव्वायएण उवाएण कहियं, तेण परिव्वायओ भण्णइ- जहा जाहि, णाई तब निधि उदतं वदामि, निबिड अप्पफलं भवइ, एरिसो मुहादायी दुल्लभो । महाजीविंमि उदाहरणं- एगो राया धम्मं परिक्खति, को धम्मो ?, जो अनिब्बिई जई, तो तं परिक्खेमित्तिकाउं मणुस्सा संदिडा राया मोदए देति तत्थ बहवे कप्पाडियादयो आगया, पुच्छिज्जेति तुम्भे (केण ) झुंजह ?, अण्णो भणति--अहं मुहेण गुंजामि, अण्णो-अहं पाएणं, अभो-अहं हत्थेहिं, अण्णो- अहं लोगाणुग्गण, सच्चे ते रनो कहिज्जेति चेन्नओ आमओ, सो पुच्छिओ तुम केण जाहि ?, भगइ- ' अहं हा भुजामि, रण्णो कहियं, ताहे रण्णा चेल्लओ पुच्छिओ भणइजो जेण उल्लग्गा सो तेण भुंजर, कहं १, जेण जे ताव भवतं आउहेहिं आराति ते आउषेहिं भुंजति, लेहगाहिणो करेहिं, दूता पाएहि, गंधब्विया गीएण, सूयमागधादिणो वायाए, कुतित्थियावि मुहममलादीहिं, अहं मुहाए मुंजामिति, ताहे सो राया एस धम्मोतिका ऊणं आयरियसगासे धम्मं सोऊण पब्बइओ, एरिसो मुहाजीवी भण्णह, जो यह मुहादायी जो ग मुहाजीवी ते दोऽवि सिज्यंति, जाब य ण परिणिव्यायति ता देवलोगेसु य पच्चायायंति, बेमि नाम तीर्थकरस्य सुधर्मस्वामिनो (वो) पदेशाद् ब्रवीमि न स्वा भिप्रायेणेति । ॥ पिण्डेषणाध्ययनप्रथमोदेशकचूर्णी समाप्ता ॥
पिंडेपणाअध्ययनस्य पढमउद्देसर ण जं भणियं तमिदाणिं भष्णति, तंजहा- 'पडिग्गहं संलिहित्ताणं ॥ १६० ॥ सिलोगो, 'ग्रह उपादाने ' धातुः, अस्य धातोः प्रतिपूर्वस्य 'अदोरपि' ( पा ३-३-५७) त्यनुवर्त्तमाने 'प्रहरनिश्चिगमधे 'ति (पा. ३-३-५८) अप्प्रत्ययः, पकार: 'अनुदात्तौ सुष्पिता' (पा. ३-१-४) विति विशेषणार्थः, परगमनं प्रतिग्रहं परिगिज्झति
[196]
उद्देश। २
॥१९१॥